'Geceyi Sever Misiniz? Aydınlıksa Severim'

Böyle yeni yıl mesajı olur mu demeyin:) Yeni yılı en az 6 ay sonra idrak edeceğiz. Kıyaslama şansına erişen ilk günlerde eder mutlaka. Mucize beklediğim yok. En çok sağlık diliyorum herkes için sağlıklı olunca devamını getiriyorsunuz bir şekilde.

Edit Piaf ile tanışmam yaklaşık 15 sene önceye dayanıyor. O zaman kasetçalarlar vardı. Kasetçalarlarda kulaklıklar yoktu sizin dinlediğinizi evdeki herkes dinliyordu. Edit Piaf'ı evi süpürürken tanıdım:) Elimde elektrikli süpürge. Son ses kasetçalar. Belki kısık sesle dinlesem böyle sevmeyecektim. Öğretmen Seher Abla dinletmişti. Ondan sürekli isterdim kasedi, 2 tane kaset bölümü olsa birinden çalıp diğerine kayıt yapılırmış meğer:) Kaset onunla benim aramda gidip gelirdi. Kasedi unutturmuş olmalıyım çünkü benim olmuş:) (umarım burayı görmez)

Edit Piaf'ı kime dinlettimse hep çok sevdi. Ya da ben seveceğini düşündüğüm insanlara önerdim. Şarkıların tek kelimesini bile anlamadan üstelik. Hayat hikayesi de oldukça ilginç. Çok seviyorum ben böyle kadınları. Doğuda alnı dövmeli Kürt kadını, elinde tuali Kahlo veya Edit Piaf.

Bilenler şarkıyı da bilecektir ilk kez dinleyenlere keyifli dinlemeler.

Mutlu yıllar.

***

“Ait olduğum adam kollarına aldığında beni

Usulca bir şeyler fısıldadığında

Ah ne denli pembe görüyorum hayatı…

Giriverdi birden kalbime, mutluluğumun ortağı.

Benimsin sen dedi.

Bense onun, ömür boyu'
La Vie En Rose (pembe hayat) şarkısından

Hayatı:

Edith Piaf, 1915'te Paris'te dünyaya geliyor. Gerçek ismi Edith Giovanna Gassion. Pek nezih olmayan mekânlarda şarkılar söyleyen bir şarkıcının (Anita Maillard ki yaşı henüz o zamanlar on yediydi) ve kontorsiyonist bir babanın (Louis Gassion) kızı olarak dünyaya gözlerini açıyor. Fakat kısa bir süre sonra annesi Maillard, kızını iş bahanesiyle büyükannesine bırakıp terk ediyor şehri ve İstanbul'a gelip gazinolarda şarkı söylüyor, hayat kadınlığı yapıyor.
Açlıktan ölecek kadar kötü bir durumun sınırlarında büyüyen Edith'i babası 2 sene sonra, 1917'de Normandiya'ya Fransız ordusuna katılarak gidince küçük Edith bir genelev işleten büyükannesinin yanına bırakıyor. Fakat işler bu kadarla düzelmiyor. Henüz 4 yaşındayken menenjit hastalığına yakalanan bu küçük kız kör oluyor. Takdir-i ilâhi ki, 2 sene sonra Edith'in âmâlığı kendiliğinden geçiyor. Ama kendini kör eden bu menenjit hastalığı, hayatı boyunca yakasına yapışan talihsizlikler gibi yakasını bırakmamış, kızını bu hastalık yüzünden kaybetmiştir. Ciotti Sirki'yle 7 yaşındayken ilk turnesine çıkıyor. Bu turnenin getirisi olarak da 10 yaşından itibaren sokaklarda şarkılar söylemeye başlıyor. Paris'te sokak sanatçısı olarak yaşamaya çalışırken, ki henüz yaşı 15'tir, kabare sahibi Louis Leplée ile karşılaşıyor ve onun kabaresinde şarkılar söylemeye başlıyor.
Çalıştığı kabarenin sahibi Leplée, Edith Giovanna'nın ismini değiştirerek "La Môme Piaf" yapıyor. Özel hayatındaki kaoslar, skandal evlilikleri, hastalık ve bağımlılıkları, başından geçen İkinci Dünya Savaşı macerası ve diğer talihsizlikler, Edith Piaf için hayli kompleks bir yaşam serüveni ve hayat tecrübesi olarak geri dönüyor. Sanki bunu onaylarcasına, Edith Piaf'ın cenazesine tam 40.000 kişi iştirak ediyor. Hayatını "hayatım" diye bir eserde toplamış, bir otobiyografiye imza atmıştır. uyuştucu kullanır, sinir krizleri geçirir, aşık olur; hüsran yaşar. Tüm şarkılarında acıyı sonuna dek hissettirmiştir. Zaten onu oluşturan şey, muhtemelen bunca acıyı çekmesiydi. 1963 yılında öldüğünde Fransa'nın en çok sevilen aşk sanatçısı, her şeyden öte Fransa'nın bir ikonu haline dönüşmüştür.
La vie en rose (1946), Hymne à l'amour (1949), Milord (1959), Non, je ne regrette rien (1960) en ünlü parçalarından bazılarıdır. Haziran 2007'de La Vie En Rose adıyla, hayatını anlatan bir film gösterime girmiştir.