Kapıdan Bacadan...

2 gündür blogların kapatılmasıyla yatıp kalkıyoruz. Kibar bir kadın olmasam şurada bir güzel küfredeceğim neyseki çok aşırı kibarım da yapmıyorum. Çok sinirlendim. 3 defa kapatıldı sayfam kapıdan kovsalar bacadan girip yine geliyoruz. 

Neyse efendim iş o kadar yoğun ki blog için bile yeterince sinirlenmeye zaman bulamadım:) Dün epeyce mesai yapmam gerekiyordu klasörlerimi ve  bilgisayarı yüklendim eve gittim. Çok geç saatlere kadar çalıştım. Denetleme olacaktı sabah oldu da ama sadece çay, muhabbet havasında geçti. Çıkarlarken içimden epey saydım:) Uykusuz kaldığıma mı yanayım onca yorgunluğa mı?

Bugün İda yine hastalandı. Daha önce sözünü etmiştim kulağında sıvı vardı.


Kontrolde tekrar ilaç vermişlerdi mart 15 de yine kontrol var bu sabah da boğazı fenaydı. Babası ile doktora gitti antibiyotik vermiş ve 2 gün raporlu. bugün bir de veli toplantısı vardı ona da eşim katıldı galiba şikayet açısından ivme düştü:) İlk defa uzun uzun cümlelerle yakınmamış öğretmen. Sanıyorum öğretmen duruma alıştı İda'nın uslu durduğu ihtimali çok daha zayıf geliyor çünkü. 

Öylesine yorgunum ki eve gitmeye dermanım yok:) Dün işi eve götürdüm bugün de kendimi bir yere sıkıştırıp kestirsem mi acaba:)  Bloglar kapanınca da otobanda yaya olarak yürüyormuşum gibi geliyor. Ahaaa buraların hepsiii benim şu gördüğün yerden başlıyoooo taaa karşı dağlara kadar heepp benim diyesim var ama demokratik kişiliğime ters. Ee bir de birçok kişi birbirini bulamayacak uzun süre. Çok sinir bozucu o çıkan yazı. Kınıyorum blog kapatmalarını.Geçici olacaktır ama yine de can sıkıcı.

Kara gözlü oğluşum sesi kısılmış gidip sarılacağım ve güzel bir uyku ardından kendime geleceğim (umarım) yarın dinç olursam blog için daha çok kızabilirim.

Not: Resim sonbahardan kalma ürkek surat dönme dolapta:)