açıldı videom. Biliyor musum ben küçüktüm. Bizim biri alevi biri sünni komşularımızın çocukları birbirine deli gibi aşık olmuşlardı. Sonra iki tarafta bu aşka engel oldular.
biz birşey yapamadık. Benim ailemde kesinlikle mezhep ayrımı yapılmadı.Öyle büyütülmedik. İlk önce insan olmayı öğrenebilsek işte bu problemler kalmayacak.
seyredince tüylerim diken diken oldu açıkcası .bu ne biçim zihniyet. vardır yaşanmıştır eminim buda utanma sebebim:( ortaokulda çok ama çok sevdiğim bir arkadaşım vardı onu düşününce bile yüzümde gülümse oluştu. bu arkadaşım okulun 2. yada 3. yılında bana"sana bir şey diyeceğim ama arkadaşlığını kesersem anlarım "dedi . bende söyle deyince yok önce ablama sorayım dedi. o gün bütün gün ve ertesi sabah oluncaya kadr şöyleyeceği şeyi düşünerek yattım.acaba teröristmiydi.katil,hırsız,allahım kafayı yiyecektim aklımda tüm kötü seneryoları kurdum okula gittim. arkadaşım geldi"ablam istersen söyleyebilirsin dedi" dedi. ben çatlıcam artık evet anlat diyorum .bana" ben aleviyim "dedi.sonu yok .ben eeee anlatsana eee hadi deyip duruyorum kız yüzüme bakıyor dedim ya dedi en sonunda benim ısrarlarıma karşılık.durdum ee neolmuş diyebildim.Bu benim için önemliydi dedi.Ozaman tam anlamıyla onu anlamamış olabilirim ama verdiğim tepki bizim ailede öyle ayrımlara yer olmadığını gösteriyordu.Şimdi öyle bir durumda kalsam ona sıkıca sarılır sen benim kardeşimsin derdim.
Hep söylerler ya, hafızası zayıf bir toplumuz diye. Aynaya baktığında "Sen çok güzelsin" diyenini severiz. Kirimizi pasımızı, çirkinliklerimizi görmek istemeyiz. GEçmişimizi unuturak kurtulmaya çalışırız...Toplumlar da insana benzer.
Bu ayırımı ben bir türlü anlayamamışımdır insanlar utana sıkıla Alevi olduklarını söylüyorlar nasıl bir baskı uygulandıysa zerlerinde. İnsanın herşeyden önce insan olduğunu bir kabul edebilsek:(
ilk yorumumu fragmanı izlemeden yazmıştım. kaç seven çift, kaç aile, kaç genç bunları yaşadı . artık aşıldı diyoruz ama sadece umut ediyoruz. hele şimdi okuduğum kitap da bunun üzerine olunca insan ne kadar okusa da anlayamıyor.kıyımlar, kıyımlar , kıyımlar..
Buraya taşındığımızda normal olarak ilk önce karşı komşularımla tanıştım. Nasıl iyi insanlar,nasıl kibarlar... üstelik kızları kızımla yaşıt, beraber oynuyorlar filan..
Ama üzerlerinde bir çekingenlik var insanların...Sabah 6:30- akşam 19:30 çalıştığım için pek vakit de geçiremiyorum, komşuluk yapamıyorum.
İşe gitmediğim bir gün dur dedim bir sabah kahvesine gideyim. Gelin kaynana bana bir kahve yaptılar sohbet sohbeti açtı ve de çekine sıkıla bana Alevi olduklarını söylediler. Eeee dedim, ne olmuş? "hayır yani" dediler hani bu gerçeği öğrenince onlarla komşuluk yapmak istemezsem anlayışla karşılayacaklarmış gibi bir ifade takındılar. Dedim herkes Allah'a kendi istediği biçimde inanır..Bir kısmı da inanmaz. Kimin kime ya da neye nasıl inandığı ya da neden inanmadığı da beni hiç ilgilendirmez. Önemli olan karşımdakinin insan gibi insan olup olmadığı...Ve sizler çok iyi insanlarsınız, sizinle komşu olduğum için çok mutluyum...
Meğer bazı apartman komşularımız onları dışlamışlar.. Yuh dedim yaa...bu nasıl zihniyet..Ben de bu zihniyeti dışlıyorum...
Kimi zaman hayvanların insanlardan daha ergin olduğunu düşünüyorum, acımasız bir cümle ama bu böyle. Hangi akla sığar "insanı" ayırmak, kategorize etmek, etiketlendirmek anladım sanırım geri kalan ömrümde de anlamayacağım umarım bebelerimiz anlayarak büyürler.
canım günaydın.
YanıtlaSilVideo açılmıyor.Error diyor ama..
İzledim... anlamıyorum ve hiç bir zaman da anlayamacağım baskının hiç bir türünü !..
YanıtlaSilaçıldı videom.
YanıtlaSilBiliyor musum ben küçüktüm.
Bizim biri alevi biri sünni komşularımızın çocukları birbirine deli gibi aşık olmuşlardı.
Sonra iki tarafta bu aşka engel oldular.
biz birşey yapamadık.
Benim ailemde kesinlikle mezhep ayrımı yapılmadı.Öyle büyütülmedik.
İlk önce insan olmayı öğrenebilsek işte bu problemler kalmayacak.
Neyi paylaşamıyoruz ki neyi?
İzlerken çok kötü oldum.Bunların aynını yaşamış olmak mı canımı yakan bilmiyorum:(
YanıtlaSilBen de eşimi çok sevdim:)Biz başardık.
güzel bi filme benziyo
YanıtlaSilseyredince tüylerim diken diken oldu açıkcası .bu ne biçim zihniyet. vardır yaşanmıştır eminim buda utanma sebebim:(
YanıtlaSilortaokulda çok ama çok sevdiğim bir arkadaşım vardı onu düşününce bile yüzümde gülümse oluştu.
bu arkadaşım okulun 2. yada 3. yılında bana"sana bir şey diyeceğim ama arkadaşlığını kesersem anlarım "dedi . bende söyle deyince yok önce ablama sorayım dedi.
o gün bütün gün ve ertesi sabah oluncaya kadr şöyleyeceği şeyi düşünerek yattım.acaba teröristmiydi.katil,hırsız,allahım kafayı yiyecektim aklımda tüm kötü seneryoları kurdum okula gittim.
arkadaşım geldi"ablam istersen söyleyebilirsin dedi" dedi.
ben çatlıcam artık evet anlat diyorum .bana" ben aleviyim "dedi.sonu yok .ben eeee anlatsana eee hadi deyip duruyorum kız yüzüme bakıyor dedim ya dedi en sonunda benim ısrarlarıma karşılık.durdum ee neolmuş diyebildim.Bu benim için önemliydi dedi.Ozaman tam anlamıyla onu anlamamış olabilirim ama verdiğim tepki bizim ailede öyle ayrımlara yer olmadığını gösteriyordu.Şimdi öyle bir durumda kalsam ona sıkıca sarılır sen benim kardeşimsin derdim.
Hep söylerler ya, hafızası zayıf bir toplumuz diye. Aynaya baktığında "Sen çok güzelsin" diyenini severiz. Kirimizi pasımızı, çirkinliklerimizi görmek istemeyiz. GEçmişimizi unuturak kurtulmaya çalışırız...Toplumlar da insana benzer.
YanıtlaSilya ben aksırana tıksırana patlayana sızana kadar film izlemek istiyorum ya. öz-le-diiiiiim
YanıtlaSilBu ayırımı ben bir türlü anlayamamışımdır insanlar utana sıkıla Alevi olduklarını söylüyorlar nasıl bir baskı uygulandıysa zerlerinde.
YanıtlaSilİnsanın herşeyden önce insan olduğunu bir kabul edebilsek:(
ilk yorumumu fragmanı izlemeden yazmıştım.
YanıtlaSilkaç seven çift, kaç aile, kaç genç bunları yaşadı .
artık aşıldı diyoruz ama sadece umut ediyoruz.
hele şimdi okuduğum kitap da bunun üzerine olunca insan ne kadar okusa da anlayamıyor.kıyımlar, kıyımlar , kıyımlar..
Buraya taşındığımızda normal olarak ilk önce karşı komşularımla tanıştım. Nasıl iyi insanlar,nasıl kibarlar... üstelik kızları kızımla yaşıt, beraber oynuyorlar filan..
YanıtlaSilAma üzerlerinde bir çekingenlik var insanların...Sabah 6:30- akşam 19:30 çalıştığım için pek vakit de geçiremiyorum, komşuluk yapamıyorum.
İşe gitmediğim bir gün dur dedim bir sabah kahvesine gideyim. Gelin kaynana bana bir kahve yaptılar sohbet sohbeti açtı ve de çekine sıkıla bana Alevi olduklarını söylediler. Eeee dedim, ne olmuş? "hayır yani" dediler hani bu gerçeği öğrenince onlarla komşuluk yapmak istemezsem anlayışla karşılayacaklarmış gibi bir ifade takındılar. Dedim herkes Allah'a kendi istediği biçimde inanır..Bir kısmı da inanmaz. Kimin kime ya da neye nasıl inandığı ya da neden inanmadığı da beni hiç ilgilendirmez. Önemli olan karşımdakinin insan gibi insan olup olmadığı...Ve sizler çok iyi insanlarsınız, sizinle komşu olduğum için çok mutluyum...
Meğer bazı apartman komşularımız onları dışlamışlar.. Yuh dedim yaa...bu nasıl zihniyet..Ben de bu zihniyeti dışlıyorum...
Hala var mı böyle baskılar aklım almıyor.Ben artık daha iyi bir durumdayız diye düşünüyorum.Belki çevremde şahit olmadığım içindir,bilmiyorum.
YanıtlaSilanlamıyorum...anlamıyorum...anlamıycam...
YanıtlaSilKimi zaman hayvanların insanlardan daha ergin olduğunu düşünüyorum, acımasız bir cümle ama bu böyle. Hangi akla sığar "insanı" ayırmak, kategorize etmek, etiketlendirmek anladım sanırım geri kalan ömrümde de anlamayacağım umarım bebelerimiz anlayarak büyürler.
YanıtlaSilSiz basarmisiniz Ebru'cum darisi diger zorluk yasayanlarin basina :)
YanıtlaSilEn onemlisi insani insan olarak kabul etmek. Gerisi bos
YanıtlaSilFarklı olanı kendimize benzetmeye çalışmasak hiç sorun kalmayacak.
YanıtlaSilTeşekkür ederim yorumlarınıza:)
Bence sorunumuz sadece bu değildir. Hiçbir konuda bağnaz olunmamalı. Yobazlık böyle başlıyor. dayatmacılıkla..
YanıtlaSilBu devir bilinçlenme olmalı. Bir böceğin bile hatırı olmalı.