Sayfalar

24.10.2011

Dinlemeyin Boşuna Enkazları Can Verdi İnsanlığımız! Yazık


Bazen susarak dersiniz demek istediklerinizi. Siz susarsınız da kulaklarınıza bastırdığınız ellerinizi aça aça ta içinize kadar duyurmak isterler seslerini.
Birkaç gün önce anne olduk üzüldük, yerlerine koyduk kendimizi sonra koyamadığımızı fikren bile buna tahammül edemediğimizi gördük. Odasında uyuyan oğlunuza/kızınıza bakıp 'uzun yaşa, acını görmeyeyim' diye dualar edip uyuya kaldık.
Sonra eş olduk, anne olduk, baba olduk, çocuk olduk ........
Çok şey olduk hem de sayılamayacak kadar çok şey olduk.
Kimseler üzerine alınmasın
İnsan olamadık.
Keşke birkaç dakika da insan taklidi yapabilseydik.
Yüzlerce insan sokaktayken bunu başka şekillerde dile getirenler sizin insan oduğunuz yerde ben insan kalmak istemiyorum.
Onlarca anne evladına yanarken bunları çekip arşivleyenlerin, acıdan, kandan beslenenlerin, sevinenlerin insan olduğu dünyada ben insan olmak istemiyorum.
Kuş beyinli Müge Anlı'nın yaşadığı gezegende ben insan olmak istemiyorum.
Ne kadar uzman ekiplerle dinlerseniz dinleyin,
enkaz atında can verdi insanlığımız...

Fotograf Can Aglea'nın Sayfasından. Herşeye rağmen

23 yorum:

  1. Cok haklisin Ebru... Insanllikta can cekisiyor. Insanlik insanligini kaybetti...

    YanıtlaSil
  2. Her$eyi en güzel en anlamli sen anlatirsin.
    kocaman yüregin var senin !

    YanıtlaSil
  3. Enkaz altında kalan insanlığımızı nasıl çıkartacağız.İnsan gibi yaşamak istediklerimizle beraber, değil mi? Yıllardır kirletilmek istenen insanlığa dair ne varsa temiz tutmaya çalışmaktan vazgeçmeyeceğiz. Tırnaklarımızla kazıyıp çıkacak, çıkaracağız. Gelecek için, çocuklarımız için, aydınlık barış dolu yarınlara dair umudumuzu yitirmeden. Düşmeyeceğiz. Düşersek, durursak kalkamayız. Sevgiler...

    YanıtlaSil
  4. Üzgünüm ve artık söyleyecek bir şey bulamıyorum:(

    YanıtlaSil
  5. üfffffff evet en çokta bu sinir etti beni.kandilli ölçemedi bir türlü depremin şiddetini.sonra hatun haber suncam diye batırdı ve son olarak müge anılmasızca rezil etti herşeyi.vatan sınırları tekrar anlatılmalı okullarda.otla boku karıştırarak 2 gr kalan insanlığımızı kardeşliğimizi, merhametliğimizi,yok ettirmemek gerek...

    YanıtlaSil
  6. Enkazın altında insan ölüyor, üstünde insanlık.

    Benim "insan" umudum ne yazık ki tükendi:((

    YanıtlaSil
  7. Hani ya sev ya terket diyorlar ya? Bir de terketmem için maddi imkanları saglasalar bir an yanlarında durup da onların nefesleri ile ruhumu kirletmem. Şu bir haftadır iğrenmek nedir iyice öğrendim. Haber sitelerindeki yorumlar, kendilerini Türk'üm doğruyum diyenlerin beyanları, din damarı yüksek olanların yapığı göndermeler karakatürler,... Nerde kimlerle yaşıyoruz, yaşamaya çalışıyoruz anlatmaya kelimem yok.

    YanıtlaSil
  8. Akil ve vicdan tutulmasi yasiyor ülke..cok cok aci..

    YanıtlaSil
  9. Aslinda daha oncesi var bu can vermenin...Kucuk kucuk seylerle seytana (fasizme) satigimiz yureklerimizin kani enkaz altindadir....

    YanıtlaSil
  10. Böyle düşünme,bu tarz kişiler hep var olmuştur olacakta.Ve öyle güzel yürekli insanlar var ki.Güzel işler yapıyorlar.
    Şu an aldığım haber Yunus hayatını kaybetmiş.O bir çocuk .Nasıl sevinirler.İnsan olanın yüreği dayanır mı?

    YanıtlaSil
  11. Bu yazına o kadar hak veriyorum ki... Ve şu cümlenin altını çizmek gerek
    Kuş beyinli Müge Anlı'nın yaşadığı gezegende ben insan olmak istemiyorum.

    YanıtlaSil
  12. Nasıl bir yer oldu bu ülke böyle? Nasıl bu kadar yitirdi insanlığını, anlamak zor. Anlayamadıkça aklını kaçırmamak da.

    YanıtlaSil
  13. hi hi kuş beyinli müge anlı, güldürdün beni deli kadın,

    YanıtlaSil
  14. insanlık yeni yok olmadı...
    çok planlı, programlı ve sistemli bir biçimde çalışılarak yavaş yavaş dozlar verilerek yok edildi...her gün biraz daha biraz daha ve kimse ses çıkarmadı bizler yazdıkça gazeteler kapatıldı bizim yazılaeımız sansürlendi...ve kimse çıkıpta ben bu yazrı okuyordum neden işine son verildi demedi...
    ve bu günlere gelindi...
    dahada kötü günler bekliyor insancıklarımızı...
    ama onlar bu günlere gelirken makarnanın kömürün dilencisi oldular ve sandılar ki alınanlarla geçecek ömür....
    sözün kısası her halk hakettiği şekilde yönetilir ama kimse olmeyi haketmez...
    umut yine var ve olmalı...

    hiç olmazsa uykudan uyanmalı ve bana dokunmayan bin yıl yaşasın denmemeli.... yoksa birde bakmışın sıra sana gelmiş az kaldı!......

    YanıtlaSil
  15. denizmelissa25 Ekim 2011 12:36

    Ilk yasadigim ulkenin haber sayfasinda gördugum de aman allahim neden Van dedim.artik insanimizi tanir olduk.internet sayfalarini gezerken okuduklarim benim dusuncemin ne kadar hakli oldugunu dogruladi.fakat biz gercekten insaniz yaralari sarmaya basladik,kampanyalar baslattik,yazilanlarin inadina daha da cogaldik,Turkiyede bizim istediklerimizi yapacak arkadaslar bulduk ,cokuk bezleri,mamalar, kadin pedleri aldik.bugun saat 13 de Vana dogru yola cikacak.bizler yasmaliyiz ben de sizin gibi dusundum ilk basta.daha sonra yardim etmeliyim ama nasil buradan nasil yardim edebilirim diye gencecik bir arkadasimiz oraganize etti.cok mutluyum o insanlarin yardimina gercekten gerk kalmadi.bir yigin ulke yardim etmek istedi fakat gerkli cevap verilmedi.umarim insan olarak cogalmaya baslriz.

    YanıtlaSil
  16. Bireysel çabaları takdir ediyorum. Neyseki dediğim türden o kadar çok şey var ki. Aklımın almadığı ekranları başında ölüme sevinebilmek.

    Kedi, köpek ölümleri bile içimizi titretirken ölenin insan olduğu yerde başka yöne çekilebilmesi. Normal şartlarda ölümse söz konusu olan durup bir düşünülmeli.

    Maalesef çok oldu dediğiniz gibi birçok şeyi yitireli. Umutsuz değilim kızgınım kızgınlığım yapabilecek şeyler olduğunu düşünmemdendir.
    Biz de koliler hazırladık. 'insani görev'imizi yerine getirdik ! ama huzurlu değilim keşke elimizden daha fazlası gelebilse.

    İnsana dair umudumu kaybettiğim zaman çocuk yetiştirmeyi bırakmak gibi bir de tutarlılığım olmalı. Her ne olursa olsun her kim olursa olsun ölüme sevinilmeyeceğini öğretmye çalıştığım çocuğum 'anne kalın kazaklarımdan da koy' diyebiliyorsa hala umudum var.

    Neyseki var.

    Ha bir de kuş beyinliler var onlar kendine emanet:) Gugukcum umarım neyin altında kalacaklarını düşünüyorlardır.

    YanıtlaSil
  17. bugüne kadar ben de öyle düşünüyordum ama bugün hayır dedim. inadına ölmedi, inadına ölmeyecek. benim, senin, bir elin beş parmağı kadar olsak da bizler sayesinde ölmeyecek hem de. kara saçlı, kara gözlü yunus'u unutmayalım diye, umudun diğer adı olan Azra bebek daha çok ve daha güzel yaşasın diye ölmeyecek hem de!

    ben bugün buna bir kez daha inandım!

    YanıtlaSil
  18. İnsanlık öldü diye moralimizi bozduğumuzda ne işe yarıyor diye düşündüm istemeden.Bu düşünce tarzı da tıpkı müge anlı düşüncesi gibi tehlikeli bana göre.Hepimizin küçücükte olsa umut kırıntılarına ihtiyacı var.Keşke bu tür farklı düşünenler bu düşüncelerini sadece kalplerinden geçirseler.Sizin gibi düşünenler de Müge anlı gibi düşünenler de.Bugün sadece yüreklendirecek sözlere ihtiyaç var,gerisi boş.Yukarıdaki resmi hiç görmemiştim.İyi ki koymuşsunuz,herşeye rağmen ucundan tutan insan oluyor işte.Tutmayacak olan da konuşmasın yeter.

    YanıtlaSil
  19. Ne guzel demissin "Umutsuz değilim kızgınım kızgınlığım yapabilecek şeyler olduğunu düşünmemdendir."

    YanıtlaSil
  20. hep kendimi yineliyorum biliyorum..
    ama dahası çıkmıyor demek içimden Mayama dediklerimi diyorum aynen sana da Ebrucum
    İ'ler çok / İn'ler de öyle, İns'ler eh/ İnsa'larda sayı hayli azalıyor / İnsan'sa hala arayan varsa.. ve çok ararsa belki buluyor.. İnsan sa sayıları azsa da, bulması zorsa da/ görmesi çok kolay / çünkü baş kaldırıyor.. İNSAN TARAFLARIMDAN İNSAN TARAFLARINA KUCAK DOLUSU SEVGİYLE...

    YanıtlaSil
  21. Sadece bebeklerle ve çocuklarla birlikte yaşamak istiyorum. Onlara sıkı sıkı sarılarak ve hiç büyümemeleri için dua ederek... :((

    YanıtlaSil
  22. İnsanın insanlığının sınandığı bir yıkım oldu yaşananlar:((

    YanıtlaSil
  23. Artik ne soylesek bos. Olan oldu...

    YanıtlaSil

Siz ne dersiniz?