Sanırım 2 yıl önce Ekmekçikız'a söz vermiştim. Pencere önünü çiçeklendirecektim. Evimizde çok fazla çiçek vardı annem çok sever.Bense hiç ama hiç sevmedim çiçekleri.
Bir sabah annem 'uyandın mı sen kurban olurummmm' diye diye konuşuyordu. Şaşkın,mutlu hayretle anneme baktım. O yüzü pencereye dönük menekşeleriyle konuşuyordu.
Sonra bir kasa yukarıdakilere benzer çiçekle mezara gittik. Bir yandan ağlıyor diğer yandan küçük çukurlara siyah poşetlerini yırtıp çiçekleri yerleştiriyorduk. Annem her zaman çiçekleriyle konuşan annem konuşmuyordu. Herkes ağlıyordu. 1 hafta sonra gittiğimizde hepsi kurumuştu. Yeniden bir kasa çiçek aldık ve yeniden çiçeklerle kapladık mezarı. Renk renkti. Çok da güzel duruyorlardı. 'Güzel' duruyorlardı. Bir daha hiç çiçek dikmedim, sulamadım,sevmedim.
Eşim (o zaman evli değildik) elinde kökleri yenmiş çiğdem ile terminalde beklerken aldım ilk çiçeğimi bir erkekten. Sonra ona da 'ben çiçek sevmiyorum' dedim.
O kadar uzun zaman oldu ki. Şimdi çiçeklerim var. Bugün pencere önünü çiçeklendirme sözümü tutmuş oldum. Hem gerçekten de sevdim. Birkaç ay önce de Pandora ve Karoshi'nin gönderdiği çiçek vardı. Domates de var. İsimlerini bilmesem de, nasıl bakılacakları hakkında en ufak fikrim olmasa da pek güzeller değil mi?
ben hiç çiçek besleyemiyorum. annemin de çiçekleri vardı öyle konuştuğu... bazen dalga geçerdim, benimle bile bu kadar sevgi dolu konuşmuyorsun, diye. yazlığa giderken bana bırakırdı ve her defasında kurumuş bulurduk. o gelene kadar çiçekleri çoktan unutmuş olurdum çünkü. sonra bıraktı annem çiçek dikmeyi. göçebe hayatına uymadı. göçebe hayatına uyamadık ben ve çiçekleri...
YanıtlaSilşimdi, seneler sonra, doğum günümde iki menekşe getirdi biri. "bunlara iyi bak tamam mı, kurutma. pembe olan sen, öbürü avram" dedi kırık türkçesi ile. "tamam" dedim. şaşırdım. ben çiçek bakamam, diyemedim. aklım çıkıyor öldüreceğim zavallıları diye. onlar da inadına narin... nasıl yaşayacağız üçümüz bir, nasıl hayatta kalacağız bilmiyorum :)
sen çok özel ve güzel ve güçlü bir kadınsın..
YanıtlaSilbiliyorsun di mi..
güzel olmazlar mı..
senin gibi...
Ebrucuğum,
YanıtlaSilÇok güzel olmuşlar!
Evinizin içi ışıldamıştır, eminim.
:))
çiçek iç açıyor..
YanıtlaSilo anneden bizim evde de var ve onlarla arasına girmek pek mümkün değil :( kıskanıyorum bazen :) bende çok severim o ayrı tabi senin pempelerinde maşallahı var tütütütü nazar değmesin :D
YanıtlaSilne güzel yazı.
YanıtlaSil:)
senin kadar güzeller...
YanıtlaSilİş nedeniyle pek uğrayamıyorum buralara.Çok teşekkür ederim. Öpüyorum sizleri.
YanıtlaSilÇiçeksevici bir ailenin mensubu olmama rağmen ben de çiçek bakamıyorum. Heves ediyorum, seviyorum, ama seviciliğim sadece uzaktan anlaşılan. Eve giren her çiçek itinayla ölüyor, öldürüyorum sanırım. Sevgimi dilime döküp iki yapraklarını okşasam duracaklar belki. Sadece su kesmiyor çiçekleri bunu anladım ben.
YanıtlaSilSen sev çiçeklerini olur mu? Bak ne güzeller, sev ki hep öyle kalsınlar
çiçekleri deli gibi severim. ben de dün gece eve geldiğimde kerime ablanın verdiği çiçeğe baktım sanırım açacak, ona hemen yarım bardak su verdim, iyiki hatırlattın eve gidince yine bakayım belki açmıştır. sadece çiçekleri değil otları ağaçları çok severim karadenizliyim malum:)
YanıtlaSiluzungöle gittiğimizde otobüsten inince nutkum tutulmuştu etrafımı görünce tek diyebildiğim: tanrıya inanmamamk mümkün değil olmuştu. sanki ben tanrımı doğada görebiliyorum.
Çiçeklerin çok güzel ,küsme çiçeklere Ebrucuğum,onlar çok masum ve çok güzel...
YanıtlaSilebru, ne güzel açmış bu çiçek, pembe pembe. bakmak bile mutlu ediyor insanı.
YanıtlaSilben çiçeklere bayılırım fakat bakımını pek beceremem. fakat annem bu konuda bir harikadır, bir de sevinir ki çiçekleri açtığında, sorma. telefonda söyler bana, hangi çiçek ne renk açmış o gün. onun o çiçeklerle olan ilişkisine imrenirim hep.
insanın çiçeklerle ilişkisi biraz da hayatla ilişkisi gibi sanki...
bu arada nefis bir şarkı bu!
çok sevgiler;)
kızım da istiyor bu sene çiçek ekmeyi. ben çok ihmal ettim. çiçeğin kötüsü olmaz bence :D
YanıtlaSilçiçekler gibiyiz bizlerde!..anlayabilmeleri için bizi ruhumuza dokunması gerekir sevdiklerimizin!..zamanı gelmediğinde açmaz çiçekler!..yürekten bakılamamıştır çünkü!..çünkü yürekte o an neler yoktur ki zaten!..okunması gereken kitap, seyredilmesi gereken filmler!..her şeyin bir zamanı var!..öncelikler tamamlanınca,saksıdaki çiçeklerde gülümser yüzlerimize...şimdi açan bu güzel çiçekler ve yüreğindeki esintilerin bahar kokusu içinde çok güzel görünmekteler:))sevgilerimle...
YanıtlaSil:)) annem görmesin bu çiçekleri :)
YanıtlaSilBen cicek cok severim. Ozellikle gul! Evimden cicek eksik etmemeye calisirim. Bir sekilde icimi aciyor. Sende eksik etme:)
YanıtlaSilGüzel hanımlar yanıt veremiyorum bu ara iş garip bir tempoda. Çok teşekkür ediyorum.
YanıtlaSilbi de güzel beyler var ama.
YanıtlaSil:)
:))) Ah evet pardon ve güzel beyler.
YanıtlaSilbende öyleyim annem çok güzel bakıyor ben bakamıyorum çiçeklere ama annemin o koşa koşa güzel güzel oyy kızımmm açtınmı sen demeleri beni mafediyor ve çiçek sevgisini bana aşılıyor nasipse 1 ay sonra evlenicem ve camlarımın önünü çiçek dolduracağım çünkü annemi bana hatırlatacağından eminim
YanıtlaSilsizin çiçekler harika