Sayfalar

24.05.2013

Yorgun(um)


Dürtme içimdeki narı
üstümde beyaz gömlek var

Uzun zaman oldu yazmıyorum.İçimden gelmeyişinden değil yine. Belki de aktarmak istemeyişimden. Kendimden dahi sıkılmışken uzağa, en uzağa yerleştirmekten kelimeleri. Oysa unutmuşum ne kadar uzakta olursa olsun sağır edercesine duyduğumu. 
Kırgınım. 'Neye, kime' dese biri somutlayamam. Sadece kırgınım. Kendim kadar kırgın. Upuzun uzandığı uykulardan uyandırırken hissettiğiniz kadar. 'Bıraksam uyusa bebek gibi' demek isterken 'kaldırmam şart'a teslim olur gibi.....
Sarkaç gibi yaşıyorken iki ucuna da dokunamıyorum yaşamın. İnsanlar dolup boşalan yolcu trenleri misali gelip geçiyor yine ve notalar saçlarımdan tututup tutup fırlatıyor. Yaşadığım gün kadar yorgunum bugün.  Belki de yaşamayı istediğim günler için yorgun.

Görsel  :Ben 
Şiir      : Birhan Keskin

4 yorum:

  1. cümlelerinin getirdikleri, tınısı güzeldi, özlemişim... benim içimdeki narı da dürtüyorlar sürekli, kirlendi beyaz gömleğim... özlemişim, hoşgeldin...

    YanıtlaSil
  2. "Belki de yaşamayı istediğim günler için yorgun."
    Yaşama!
    -Ya bileydim?
    diyen şair kadar yorgun.

    YanıtlaSil
  3. ben de ebruşum
    ben de yorgunum
    anlatacak çok şey var
    anlata(bile)ca/ek adam yok...

    YanıtlaSil
  4. Garip bir doymuşluk her şeye. Bir daha hiç bir önceki gün gibi olmayacağını bilerek, olmadığını görerek yaşanan ömür. Ne varsa yaşanmış sanki iyiye, güzele dair veya dahasının senin dışındaki umutsuzluğu.
    Ve en çok da korku; olası kötüden, çirkinden...
    İyi-güzel bitti, bundan sonrası sadece kaçınılmaz kötü sanki... :)

    YanıtlaSil

Siz ne dersiniz?