Sayfalar

26.01.2015

Şarkılı Meydan Okuma


Ölümün farkında mıyız?
Soru biraz sonra ekleyeceğim kitap tanıtımına ait ama hayatıma dair iyi sorulardan biri. 
Ankara'yı bilenler tarif edeceğim yeri hemen bilecektir. Anafartalar Çarşısı'nın arka tarafında dolmuş durakları vardır postanenin orada. Hah tam o durakta bir araç çarpması sonucu öldüğümü görmüşlüğüm vardır epeyce. Üstelik orası ne hızlı araç sürülebilecek bir yer ne de benim yolumun düşeceği bir yer. Eşime tarif ettim 'ben orada öleceğim, ya da öldüm' iyi afferim' dedi alaycı gülüşüyle. 

Zihnin Arka Sokakları bir meydan okuma ile ürpertince (en azından ilk soru) dur ben de katılayım dedim canım çekti. Burada sorular (TIK) Müzik konusunda işyerinden kaynaklı bir zorlama içerisinde olsam da (merkezi yayın nedeniyle) kaçamak kaçamak kendi kendime dinlerim müziğimi. Her gün soruları yanıtlayabileceğimi sanmasam da cenazemde hep müzik düşünmüşümdür.

Babamın ölümüne dair hiç bir şey hatırlamıyorum. Sadece ılık bir sıvının belimden aşağıya doğru aktığını biliyorum. O nedenle kendi cenaze törenimin kayıt yapılmasını isterdim. Birileri hatırlamak isterse kayıtlardan ulaşabilsin. (Oğlum veya torunlarım )

Bir de sadece isim yazan taş. Yerden hiç bir yükseltisi olmayan bir mezar. O kadar. Ama şu şarkıyı çalsınlar istiyorum. Ha sözleri uygundur değildir anlamam. Nasılsa kederli ailem de anlamaz...
Ama miting aracından çalınacak.

Kitaba şu linkten ulaşabilirsiniz. (TIK)
"Şu an hissettiklerimin ne olduğunu biliyorum. 
Acizliğin ne olduğunu, korkunun ne olduğunu biliyorum.
Bu, kaybedilmiş olan için duyulan bir korku değil. 
Kaybedilen duvardaki yerini aldı bile. 
Kaybedilen çoktan kilitli kapıların ardında. 
Korku hâlâ kaybedilecek olan için.
Orada kaybedilecek hiçbir şey göremiyor olabilirsiniz. 
Ama işte, Quintana'nın ömrünün tek bir günü yok ki, gözümün önüne gelmesin."




veya Partisan
'Özgürlük yakında gelecek, '  diye mırıldanır mıyım acaba ?

1 yorum:

  1. Allah korusun. Demeyin öyle. Gerçi bazen ben de rüyamda kendimi görüyorum. Nedense her seferinde kendi kendimi öldürüyorum. Kaza veya doğal nedenlerden olmuyor ölümüm. Rahatsız etmiyor değil hani bu durum. Ama alıştım.

    Çok ama çok sevdiğim iki şarkıyı paylaşmışsınız. Özellikle Lover'ın yeri ayrıdır. Savaş, kimlik bunalımı, ayrılık her şeyi aynı potada eritmeyi başarmış destansı bir türkü. Partisan'ı da gelecek sorulardan birinde paylaşacağım ben de, aman süprizi bozulmasın :)

    YanıtlaSil

Siz ne dersiniz?