Kızgınım kendime. Hiçbir şey yapamayışımdan yola çıkarak. Yığınla şey yaşandı kendimle boğuşurken. Bencillik mi bu?????? Boğulup yok mu oluyorum kendi bencilliğimde?????
Çok şey söyleyip hiçbir şey yapamayanlardan daha mı iyi durumdayım acaba?
Sık sık küsüyorum sanal aleme. Sanal alemin çok da umurunda sanki:) Yokluğumu fark ediyor bu masa, bu internet bağlantısı olmasam olur mu?
Aşamaları var karabatak gibi yaşıyor olmamın. Giriş-gelişme-sonuç bölümlerinden oluşan. Her biri bir diğerinin benzeri yok oluşlar ve her biri birbirinin aynı geri dönüşler.
Abartmak için kullanırız "korkunçç" ön ekini cümlelerimizde. Abartmak yetersiz kalıyor son günlerde hissettiğim korkunç yalnızlığı tariflemekte.
Ben ne zaman Farid Farjad sık dinlemeye başlamışsam tehlike çanları çalıyor demektir, ya da tehlike çanları çalarken Farid Farjad dinlerken buluyorum kendimi bilmiyorum.
Şiir okuyorum, şiir mırıldanıyorum o da başka türlü bir yalnızlık.
Sabahlara kadar sohbet edilen yıllarımı istiyorum. Hani o derse gitsem mi gitmesem mi, diyerek üzerinden geçiliveren günlere dönmek... Hani o çantayı omzumuza çapraz asıp, saçlarımızı ortadan ayırıp gümüş takılarla dolaştığımız günlere...Hani o adımıza kayıtlı faturaların olmadığı günlere....
Offfff....
Acil acil acil ötesi dinlenmeye ihtiyacım var.
son paragrafa kadar hayatını en asaletiyle yaşıyorsun ama farkında olmadğını ima ediyorsun.
YanıtlaSilSon paragrafta 94 yaşında biri gibi yakınıyorsun:)
yine de seni son paragrafın üstündekiler gibi anlayalım ve hissedelim, daha güzel
Ben ciddi anlamda yaşlanma korkusuna katılan kadınlardan mı oldum ne Zihni Abi:) Gece kremleri vs. olaylarına da başladım laf aramızda:) Şaka bir yana ama sadece çalışıp asosyal bir varlığa dönüşüyor olmaktan ciddi anlamda rahatsızım. Görmek ve gördüğünü değiştirmeye çalışmak arasındaki ayrımın farkındayım ve görüp değiştirme yönünde çaba veremeyişimden rahatsızım.
YanıtlaSilben de "Sabahlara kadar sohbet edilen (siir okunan- kitaplarin satir satir tartisildigi) yıllarımı istiyorum." Sonra gun agfarirken firina gidip taze ekmek alip kavhalti yapmalarimi, sonra yeni gune hic uyumamis olan benmisim gibi baslmalarimi istiyorum, agzimda geceden kalma bir turku, saclarim yagliymis kimin umurunda...
YanıtlaSilOff uyumadan fırından ilk çıkan ekmekleri alıp yemenin tadı başka türlüydü. Konya da okurken kaçıp İstanbul'a eyleme katılmak:)Annemler beni Konya da sanıyor tabii:) Vapurda çay... Şimdi hiç bir şeyde o tadı alamıyorum.
YanıtlaSilCep telefonu yaygın değil. Kız kardeşimde var işyeri vermiş. Ben İstanbuldan arıyorum. Nerdesin abla diyor pişkin pişkin nerde olacağım okulda:) Abla bu cep telefonu ve aranan yerin numarasını gösteriyor:) Tamam o zaman lacivert kazağım senin olsun anname söyleme:)
İşte o yıllar......
:-)
YanıtlaSil