Meraktan çılgına dönmeyesiniz diye iki satır yazayım dedim:) Herzamanki gibi hastalıkla boğuşuyorum. Kış biterse iyileşirim diye ümit ediyorum. Arka arkaya ataklar geçirdim.
Dün üzerimde battaniye yatarken İda geldi koştura koştura 'anne benim facebook'um var mı' Nereden öğrendin dedim okulda arkadaşlarımın varmış dedi. 6 yaşa kadar inmiş mi bu olay? şaşkınım. Güldüm ve biz almadık oğlum bizim yok dedim.
Gecmis olsun. Ne bela bir dertdir cekiyorsun yahu.. Senin adina kizginim... Ulan hastalik misin nesin birak arkadasimin yakasini... :-)
YanıtlaSilEbrucuğum,
YanıtlaSilYine geçmiş olsun, yine yeneceksin!
Oğlun biraz daha büyüsün, sizin de facebook'unuz olacaktır, hiç kaçış yok.
:))
ebrucum. dikkat et kendine. vallahi sinir oldum o hastalığa. bıraksın peşimizi!
YanıtlaSilbir de şey diyecektim. bu sevgili doktor, che, zaten kendisi ilaç, direnç...
YanıtlaSilona dair hiçbir şeye doyamam ben. teşekkürler ebru:)
Çok teşekkür ederim desteğiniz için. Gün geçtikçe daha zor geliyor atlatmak yaşlanmakla mı ilgilidir bimem:)
YanıtlaSiliyi ki varsınız.
che yüzü bile şifa gibi cidden:)
Geçmiştir umarım şu an!
YanıtlaSilgecmish olsun ebru'su, benim de facebook'um yok koskoca kadin oldum hem de
YanıtlaSilZihni Abi geçti geçti. Umarım uzun sürer.
YanıtlaSilAngel canım benim de yok:)