Bir Madalya Daha...

İda 2.madalyasını aldı. İlk madalyasını günlerce altın sanarak nerelere koyacağını bilemez hallerde gezinmişti ortalarda.Ta ki kız kardeşimin

- bu büyüklükte altın olsa ne güzel olurdu değil mi? diye İda'ya söylemesi ardından İda'nın da

- Bu altın değil miiii diye yaşadığı hayal kırıklığına kadar.

Cumartesi ve Pazar yarışmaları olacağını biliyorduk. Bu sabah ve dün mini bir de konuşmamız oldu yarışmaya dair.

Ondan illede derece beklemediğimizi mutlu olduğu için cimnastiğe gönderdiğimizi söyledik.

Bazı hallerini garipsiyorum açıkcası. Onun yaş grubunda normal olan okula madalyayı götürüp arkadaşlarına ballandıra ballandıra anlatması olmaz mıydı? Söyledin mi arkadaşlarına dedim öncekinde de yoo dedi geçti hiç önemsemedi.Şimdi de öyle çok mutlu bu görünüyor ama sevinme hali tuhaf:) Sanki her hafta madalya alırmış gibi doğal şekilde söylüyor ve sevinip bitiriyor.

Bu defa kendi yaş grubunda 4.oldu. Umarım uzun yıllar bu sevgisi azalmadan devam eder.

Cimnastik bitince Ankara Kalesi'nin etrafında tur atacak surlara doğru gidecektik. Bunun için hamle de yaptık ama olmadı. Yağmur başlayınca vazgeçtik ve Akman Pastanesi'ne girip oturduk. Resimde anlaşıldığı gibi sinirlendi gidemeyince ama çabuk unuttu, ilk kez Boza denedi. (aslında ben de ) ama sevmedi. Bense sigarasız olsa da keyifle çayımı yudumladım. Bakalım zaman zaman zorlansam da fena gitmiyor.

İlacı bıraktım. Yalnızca 1 kez içtim ama fena halde baş dönmesi, mide bulantısı ve şişkinlik yaşayınca hemen bıraktım. İlaçsız irade yöntemiyle bırakacağım umarım:)