Sayfalar

7.03.2011

Korkuyorum

Burayı okuyan herkesin 'aynı durum ben de var' diyeceği türden bir sorun bu. Nedenlerini ve hatta çözümünü dahi bildiğim ama yok edemediğim. Zaman zaman hayatımı olumsuz etkileyen. Bundan birkaç yıl önce konulmuş 'kaygı bozukluğu' teşhisim var. Uzun süre tedaviye gitmem gerekti.Tedaviye gittim dedimse tedavi olduğum düşünülmesin. Hemen hemen her anne ve babada olan bir sorun bu. Kahkahalarla gülüp oynarken birden bire fotograf çekmek gibi beliren ve öylece kalakalmama neden olan. Yaptıklarımdan kendim sıkılmaya başladım diyebilirim. 


Başta eşim ve annem olmak üzere herkesin burnundan getiriyorum. Elimde olmadan. Doktor 2.görüşmemizde konuştuğumuz herşeyi kamera ile kayıt etti iznimi alarak derslerinde kullanacaktı:( Tıbba hizmet ettim bu açıdan sorun yok ama her görüşme ardından kendimi daha çok fark ediyor daha çok korkuyordum. Her insanda özellikle annelik ardından her kadında olan korkular olduğunu ama biraz fazla taşıdığımı söyledi. Endişeleriniz gerçekleşmiş gibi sonuçlarını yaşıyor olmanız normal değil dedi.
İşten eve dönerken aksi yönde giden bir ambulansta İda'nın olduğunu düşünerek titreye titreye ağlayıp annemi arıyor kazara annem açmazsa da yürüyemez hale geliyordum. Bacaklarım tutmuyor sanki öyle anlarda.
Babamın ölümüne dair görüntüler yok kafamda çokça. Silip atmışım sanki. Öncesi sonrası hepsi var ama o gün ve ardından yaşadıklarımız yok. Belimden aşağı ılık bir sıvı aktı ve herşey silindi.
İda ile ilgili endişelenmeye başladığımda yine aynı şey oluyor. El yordamıyla bir yere tutunmazsam yığılıp kalacak gibi, nefes alamıyorum. Cimnastiğe giderlerken karşıya geçmeleri gereken çok yoğun bir yol var kurs biter ve seslerini duyarsam normale dönüyorum. Okula gidecekler arıyor -anneannenin elini bırakma sakın- diyor sonra annemi telefona isteyip bir de ona söylüyorum. Biraz önce yine aynısı oldu ve İda -anne sıkıldım artık-dedi:( 
Geçen hafta pazar günü evin önünden geçen otobüsler, dolmuşlar gördüm cadde kapalı ve trafik buradan akıyor dedim. Sonra şimşek çaktı cadde niye kapalı? İda ile babası karşıya geçerken bir şey oldu ondan kapalı! Eşimi aradım telefon çalıyor ama cevap yok. Bir daha aradım yine cevap yok. Koltuğa yığıldım. Telefonu ya dr.ya polis açacak bana çabuk gelin diyecek bunları düşünmeye başladım:( Ağlıyorum yine. elimde telefon sürekli arayarak eşim açtı- avaz avaz bağırıyorum neden açmıyorsun doğru söyle araba mı çarptı?-
Bazen uyurken bir anda İda kanlar içerisinde kucağımda. Bu görüntüden delice korkuyorum. Bazen başka şeyler düşüneyim hemen iyi şeyler düşüneyim diyorum ama uykuya daldığımda yine oluyor. 
Bugün neden bunu yazdım? 1 haftadır yoğun olmaktan ve onu çok özlemekten mi kaynaklı bilmiyorum kaybetme korkusu nefes aldırmıyor sanki. İlaç verdi dr. ama tansiyonumu yükseltti yüzüm şişti parmaklarım bile şişti sonra bıraktırdı. 
O kadar çok çaba veriyorum ki sevdiklerimi kaybetme korkusundan kurtulmak için anlatamam. Ama sanki hepsi boşuna gidiyor an geliyor. Annem biliyorum benden iyi bakıyor eşim yine öyle ama yok an geliyor kendimden şüphe ediyorum. 
22 yaşında amcamın oğlunu kaybetmiştik kazada yakın zamanda biliyorsunuz o zamandan beri yavaş yavaş yükselen korkularım şimdi inanılmaz boyutlarda. Banyoda 10 dk oynamayı sever İda ama ben oynatmıyorum ayağı kayar, elektrik kaçağı olur vs.vs.vs. akla hayale gelmeyen şeyler benim aklımdan çıkmıyor ve çok ama çok yoruldum.



29 yorum:

  1. İşin zor diyorsun yani:(

    YanıtlaSil
  2. Allah acil şifa versin. Dilerim bir an önce sıyrılırsın bu durumdan.

    YanıtlaSil
  3. Aslında zor olmamalı diye düşünüyorum ama zor olduğunu görüyorum.
    Bu tarz durumlar, kırık-çıkık gibi sorunu net belli olup, tedavisi öngörülen durumlar değil.
    Daha çok, insanın kendi kendinin doktoru olması gerektiği durumlardır diye düşünüyorum.
    Keşke yardım edebilecek bir durumum olsa. Allah'tan yardım dilemek dışında elimden bir şey gelmiyor.

    YanıtlaSil
  4. Ebrucuğum, bana ulaşır mısın?

    YanıtlaSil
  5. :(Bende de var böyle şeyler bazen benimde başıma geliyor, mesela annemi arayıp ulaşamazsam birşey olduda açmıyor gibi:(Ama senşn kadar yoğun değil, inşallah tez zamanda düzelir, Allah yardımcın olsun

    YanıtlaSil
  6. bende buna benzer şeyleri yaşadığımı bloğumda yazmıştım başlık olarakda bende bir gariplik var sanırım yazmıştım.Sonra aldığım yorumlardan bir çok annenin az yada çok benzer durumları yaşadığını anladım ...
    sanırım bizler lohusa zamanında hakkımız olan depresyonu yaşayamayıp atlatamayanlardanız...
    Allah yardımcımız olsun...

    YanıtlaSil
  7. Ben de panik atakım, buna benzer korkularım kalp çarpıntılarım obsesif bir kadın haline gelsemde korkularımla yaşamayı öğrendim yüzleşmek gerek.

    YanıtlaSil
  8. Geçirdiğimiz küçük bir trafik kazası sonrası bende de benzer bir durum oluştu.. 1 yıl kadar arabaya binemedim...Ama sonra aştım...
    Seninki çok daha zor bir durum..İnşallah sen de aşarsın..
    Öyle anlarda aklına çok güldüğün bir sahneyi falan getirmeyi dene.Kolay olmasa da o kadar yoğunlaşmaktan kurtarabilir belki..

    YanıtlaSil
  9. bende ve kardeşimde de bunun tam tersi var biliyormusun oda ck kötü. annem öldüğünde 1 damla göz yaşı dökmedim kadın gömülürken bile gülümsüyordum. oysaki annemi butun her seyden cok severdim. acı verecek butun olayları anı anına hatırlıyorum ama hiç bir his yok içimde.psikoloğa falanda gittik ama boş bi işe yaramıyor. sıfır kaygı. doktor sizde ölüm korkusu yok dedi.ölümle yaşam arasındaki farkındalık yokmuş bizde. garip. baban öldü deseerşimdi gülerim.

    YanıtlaSil
  10. Zaman zaman bende yaşıyorum.Hamilelik döneminde başlamıştı,ama o kadar yoğun değil.Yani geçiştiriyorum sanırım.Allah yardımcın olsun zor bir durum.Umarım en kısa zamanda geçer.

    YanıtlaSil
  11. Sorununu bu kadar net teşhis ettiğine göre, gerisi gelecek. Seni bu paniğe kışkırtan neden FMF'nin baskısı sanki?
    Ama telkin psikolojisi konusunda çok yetenekli olduğun tanımından belli. Doktorun tabi ki en iyisini bilir de, naçizane önerim, kendi ruh iskeletini daha da pekiştirmek için felsefi kitaplar okumalısın. Özellikle Bu kitabı ve yazarın diğer eserlerini.....

    YanıtlaSil
  12. anlattiklarini yasamak cok zor olmali ebrucum... umarim ida'nin biraz daha buyumesiyle birlikte bu korkularindan siyrilirsin... ayrica esine ve annene hatta ida'yada guvenmesini ogrenmelisin..

    YanıtlaSil
  13. Ay canım kıyamam ya, onların başına birşey gelme ihtimalleri her anneyi endişeye sokar ama seninki sana hayatı zehir etmiş. Çok zor, Allah kolaylık versin...

    YanıtlaSil
  14. ebru güzelim etrafımda senin yaşadığın dercelerde kaygı bozukluğu,panik depresif sorunlar yaşayan anneler var.yaygın bir sorun olduğunu bil herşeyden önce.özellikle yakın geçmişte yaşadığın kayıplar ,vefatlar bu sorunu ortaya çıkartmış besbelli.zaman her şeyin ilacı derler.hem tedavini aksatma derim hem de zamana bırak.yavaş da olsa bunlar bitecek bir gün.ben hastayım,ben bitmişim gibi saldırışlar yapma kendine.nasıl ki başımız ağrıdığında o ağrıyı çeken bilirse senin durumunu da ancak yaşayan bilir.geçici ve düzelebilir bir rahatsızlık bu.en yakın zamanda sağlığına kavuşman dileğiyle.

    YanıtlaSil
  15. işin cok kolay canım yeminle bunların hepsini yaşadım korka korka yaşamak nasıl bir şey cok iyi biliyorum.ama bundan kurtulmayı gercekten istemelisin hiç düşündünmü bundan kurtulmayı, neden dersen bazen içindeki ego o kadar baskın gelirki sende bu hastalıkla mutlu yaşamaya başlarsın yani üzüntü seni besler,yani üzüntülü oldugunda mutludur beyin herkes istediklerini ardı ardına yapmaya başlamıştır mesala annen kocan herkes etrafında pervane olmuş ama sen cok üzüntülüsündür hiç bunlardan kurtuluyum dedinmi gercekten.terapiye gitsen ilk diyecegi şey budur bunu düşün gercekten hastamısın yoksa sen hasta olmayı seviyormusun diye sorarlar.belki şimdi dediklerim seni üzebilir ama lütfen benim için degil kendin için düşün dedimya bunların hepsinden gectim
    birde benden sana asıl tavsiyem şu olsun nacizane
    birşey olmadan önce sen bilemezsin olunca o seni bulur korkma.ölüm gelecek diye düşünürken ölüm gelmez ölüm kendi istedigi zaman gelir.senin hiç beklemedigin zaman o bulur bu herşey için gecerli hastalıkta aynı,kazada aynı,daha sayamıyacagımız şeyler biz beklerken olmaz ha bu demek degil bekleme sadece sakin olmayı kendine ögret.beynin aklın nasıl hasta olmayı sana ögrettiyse seni bundan kurtarmayıda ögretecek..tek şey kücük adımlarla beynine bunu ögretebilirsin bir bebegin yavaş yavaş yürümeyi ögrenmesi gibi.önce en engelleyemedigin şeyden başla.yavaş yavaş sakin olacagım diye gün gün ögret beynine bunların hepsi yaşandı ve başarıldı sende başaracaksın yeterki iste.benim sevdiklerimi kaybetme korkum öyle büyüktüki kalp atışlarım 170-180 buluyordu dr eger biraz kendini durdurmassan kalbin duracak demişti.unuttum ama yani bir sayı varmış o sayıda kalb artık dururmuş 5 -10 puan kaldı dedigini hatırlıyorum.tek söyleyecegim gececek sen sakin olmayı ögren.ne olur yalnış anlama tekrar burnumu soktugum için özürdilerim.acı cekmene dayanamadıgım için yazdım paylaştım.kusuruma bakma sevgilerimle canım...

    YanıtlaSil
  16. Anlattığın tipik annelik kaygıları ama sen fazla abartmışsın. Çocuğa hayatı zindan ettiğini düşünürsen biraz kendini kontrol edebilirsin belki. İda büyüdükçe daha normale dönersin diye düşünüyorum. Sonuçta bu bir çocuk kavanoza koyamazsın. Dışardan konuşmak kolay tabii ama kendini iyi edecek kişi yine sensin...

    YanıtlaSil
  17. Yapilan arastirmalar bu tur kaygi durumlarinin tedavisinde terapilerle ilacin beraber kullanilmasinin cok etkili sonuclar verdigini soyluyor. Sana iyi bir terapi vercek ve ayni zamanda ilacin sendeki etkisini kontrol edecek birilerini en azindan belli bir sure duzenli bir sekilde gorsen yardimci olur.

    YanıtlaSil
  18. Herseyin basinda kayginin yasamamiz icin en gerekli duygu durumlarindan birisi oldugunu bil. Bizi tehlikelere karsi koruyan kendimizi korumaya calismalarimizin en dogal hali bunlar. Bizi rahatsiz etmeye baslayan duzeye ulasmasinin yasadigimiz deneyimlerle, olumsuz dusunme egilimlerimizle de pekistigini biliyoruz. Gundelik yasamda o kaygilandigin seyler o denli uzak ihtimaller degil aslinda. Ama bunun olacagini dusunerek yasamaktir sorun olan. Yogun caba sarf etmelisin olumusuz dusunmemeye (demesi kolay degil demesi bile zor). Ama baska caresi yok. Ve imkansiz da degil. Terapilerde teknikler ogretirler, senin dusunme bicmindeki paternlerin bozuklugunu sana gosterirler vb. bunlar yardimci olur... Kolay gele. Dert etme bi de. Yasam bu. Kimler nelerle ugrasmiyor ve gecirmiyor yasamini... Buna dogal bir surec diye bak ve ustesinden gelmen gerektigini dusun. Bir suru seyin ustesinden gelmissin halihazirda. yeterince guclusun.. Ben seni taniyorum evet :-)

    YanıtlaSil
  19. Sinirli,K.C.S,Ayla,nilerk, adaşım,Zeugma,Arya,Sevilay,Zihni Abi,Özlem Anne,Annelili,Sitare,Selhun,Leylak Dalı,Aşkın Güncesi Eg çok çok teşekkür ederim.

    Biraz uzatırsam ne olur kusura bakmayın olur mu:)
    FMF kaynaklı diğer rahatsızlıklarımdan biri olan yumuşak doku romatizmasında ve aslında tüm eklem rahatsızlıklarında ve kronik rahatsızlıklarda psikiyatrik tedavinin de şart olduğunu söylemişti dr. Ve yönlendirmişlerdi o sayede ortaya çıktı zaten sorunlar da. Görüşmemizde de her seferinde tekrarladığı sorunu kendisi bu derece iyi analiz eden biri çözüme çok daha yakındır olmuştu. Aslına bakarsanız direnme gücü çok yüksek insanlardan biriyim. Kolay kolay kendimi bırakmam özellikle de fiziksel sorunlarda. üztesinden gelmek için uğraşırım araştırırım sorararım.

    Bir dönem bu sorunu aştığımı düşünüyordum arama noktasına geldiğimde kendimi engelliyordum ama son 1 haftadır verdiğim tüm emekler uçup gitmiş gibi oldu. Binlerce kez başa dönüyorum ve her seferinde yine aynı azimle çabalıyorum ama yorulduğumu hissettiğim anlar olmuyor değil.

    2 defa trafik kazası geçirdim. özellikle 2010 ekimde olanı ciddiydi. Yatmak zorunda kaldığımda İda ya ne olacak diye kafayı yedim:)
    Yazamıyorum iş yüzünden geleceğim.

    YanıtlaSil
  20. Canım benim korkular hepimizde var. Bazen bunlar yükselir bazen alçalır. Senin biraz fazla yükselmiş. Çok kötü durumlar düşünmemeye çalış. Kendine en iyi kendi yardım edebilirsin. Dualarım seninle olacak emin ol.

    YanıtlaSil
  21. kendini bu kadar sıkıp hem kendine hem cevrendekilere zarar vermemelisin sonucları daha kotu olabılır dıye dusunuyorum :( yine de inşallah en kısa zamanda herşey yoluna girer sevgiler...

    YanıtlaSil
  22. Canım,azimle üstesinden gelebileceğine inanıyorum,biraz gevşe lütfen kendine zarar verme...

    YanıtlaSil
  23. Her canlı ölümü tadacaktır. önce bir inancımız olmalı. Bu inancını bilimsel temellerle de kendine izah edebilirsin. İnançsız tedavi olmaz. Mukadderatımızda iyi de vardır.. Kötüde.. Fakat biz hakkımızda en hayırlısını dileriz. Bununla da kalmayız bir hastalığımız olduğu zaman bunun tek nedeni yoktur. İçiçe girmiş bilmece gibidir. Bizi koruyan yüce Allahtır. Bu koruma içgüdüsünü de cüzi olarak bize de bahşetmiştir. Sen ida için gereğini yapıyorsun. Babası da anneannesi de gereğini fazlasıyla yapıyorlar. Sadece şunu düşün. ida'yı kazadan beladan Allah korusun demelisin. Allah zihin açıklığı ve talih güzelliği vöersin demelisin. Bir hasta sadece doktorların ilacı ve tavsiyesiyle iyileşmez. Sevdiklerinin ilgisi ve şefkatiyle tedavi olur. Eşinin çocuklarının anne ve babasının, arkadaşlarının ve dostlarının yanında olduğunu hissetmesiyle tedaviye cevap verir.

    İnan yapabileceğimiz her ne varsa yanındayız biz. Ayrıca hemşehri de sayılırız. İşin haricinde hayatını farklı bir paradigma değişikliği içinde tasavvur etmelisin. Felsefe düşkünlüğünün de bunda etkisi vardır. Kuşku ve evham. Biz bilinen en güzel prensiplerden hayatımızı düzene sokarsak inan bunun olumlu cevabını göreceğiz.

    Eğer gerçekten de çok daralırsan MSN den , bizim de başımızdan geçen birtakım sıkıntılardan nasıl kurtulduğumuzu anlatacağım. Mutlaka doğal bir çıkış yolu bulacağız. Bunu yeneceğiz. Ve fiziki olarak da rahatsızlıklarından kurtulmanın yolu bir kimya değişikliğidir. İdealist kişilerin hayal kırıklığı büyük travmalara yol açıyor. Lütfen irtibatımız kesilmesin. Eşine ve ida'ya, hatta anneye de selamlarımızı sunuyorum. Allah sana şifalar ve yürek ferahlılığı versin.

    YanıtlaSil
  24. canım sen annesin ondandır bu abartmalar.ama kendine ediyosun farkında olmadan.istediğin kadar koru olan olur zaten.akışa bırakalım hadi sıkma canını güzel anne:)

    YanıtlaSil
  25. anne olduktan sonra bunları düşünmeyen yoktur sanırım ebru. bendeki fantezileri duysan dudağın uçuklar. annelik=delilik

    YanıtlaSil
  26. Ebru'cum sevdiklerini kaybetmek,onlarsız bir yaşam endişesi hepimizin ortak derdi inan bana.Anne olunca da pik yaptı en azından...
    Düşünürken bile ürktüğümüz Allah yazdıysa bozsun diye dualar ettiğimiz huzursuz anlar!:(
    Senin düşüncelerin de çok garip değil aslında,
    sadece biraz fazla kurguluyorsun,kötü bir şey olmadan olmuş gibi acı çekme kısmı yıpratıyor seni canım...Oluruna bırak,duaya inan,Allaha emanet et sevdiklerini!..İyi şeyler düşün,iyi enerji yay etrafa ki iyi olaylarla karşılaş..
    Ben insan enerjisine ve hastalığı da kazayı vs.yi de düşünce ile bile olsa kendimizin çağırdığına inanıyorum...Elbette sende bunları biliyorsun ya,yine de yazmak istedim elden bir şey gelirmi diye?Seviyorum seni...Ve faydası olur mu bilmem ama?..BENİ KAYBETMEYECEKSİN!:))))

    YanıtlaSil
  27. Güzel yorumlarınız ve desteğiniz için teşekkür ederim. Çok çaba sarf ettiğimi bilmenizi isterim. Burada söylenip hiçbirşey yapmıyor değilim ama çok da zor olduğu gerçek.
    Akşam msn açmıyorum hatta genellikle bilgisayar bile açmıyorum. Açarsam da en fazla 15 dk. 2011 yılı için hedef belirlemiştim. Okumaya bilgisayardan çok zaman diye ve onu uygulamaya çalışıyorum. Bütün gün ekrana bakınca akşam çok da canım istemiyor aslında ve tabi bir de İda. Akşama kadar görmediği anneyi bilgisayar başında görsün istemiyorum.

    YanıtlaSil
  28. Cocugu olanlarda o tip korkular oluyor. Benzerleri bana da oluyor. Bazen neler neler dusunuyorum nelere takiyorum bilsen. Mesela disarda biryerlerdeyiz cocuklar yanimdan ayrilmis, o birkac saniye gorememem bile panik olmama yetiyor.Cocuk kacirma olaylari cok fazla sinirimi bozuyor. Bazen uykum bile kaciyor. Pimpiriklenmede ustume yoktur. Seni gecerim:)

    YanıtlaSil

Siz ne dersiniz?