Sayfalar

7.10.2011

Sarı Saçlı Bebek......Bir de Sen

 Bazen Sen'i özlemek derinliğini kestiremediğim uçurumlardan çarpa çarpa düşmek gibi,
bazen kanat takıp uçmak gibi. Yalnızca el ve gözden ibaretsin. Tamamlansan tanıyamamaktan,
Gelsen koşup sarılamamaktan korkuyorum...

***
Annem oyuncak bebeğimi komşunun çocuğuna vermiş benden habersiz. Çok ağladım. Hiç bir bebeği o bebeğe benzetemedim. Girdiğim her oyuncakçıda aradım. 
Ne zaman sol yanımda tarifleyemediğim bir sızı duysam o bebek geliyor aklıma. Acemi parmaklarımla diktiğim kıyafetlerine bakıp bakıp ağlayışım geliyor.
Oysa kolaydı-vazgeçtik çocuk çok ağlıyor- demek.
Demedi annem.
Çocuk çok ağladı....


Görsel: Nicoletta Ceccoli

14 yorum:

  1. harika harika harika...

    YanıtlaSil
  2. ay bu saatte o özlemle ilgili yazdığın beni aldı bitirdi bir bilsen yüreğine sağlık sevgiler güzel hafta sonları :)

    YanıtlaSil
  3. benim öyle çok bağlandığım bir oyuncağım olmadı hiç hatta annem benden sakladığı ağlayan bebeğimi şimdi kızıma verdi. oysa ben onu hep vitrinin dolabında sadece temizlik yaparken görürdüm.

    YanıtlaSil
  4. çocukluk hissiyatları nasıl derin ve diplerden geliyor sende böyle..bendeki çucukluk ateşini bile körüklüyorsun hani:)

    YanıtlaSil
  5. Onu ilk gördüğümde unutmaya başladım.Önce aramızdaki 13 senelik fark silindi.

    Her sabah okula giderken evden durağa kadar el ele tutuşup yürüdüğümüz 220 basamak ve tamı tamına 33 metre.Hakan Abiler mahalleden taşındıktan çok değil kısa bir süre sonra yüzü silindi hafızamdan önce,sonra sesi...sadece ellerini hatırlıyorum şimdilerde, belki boyum sadece ellerini görmeye yettiği için ki bilirsiniz Ebru;küçüktüm ve ilk aşkı yaşamak için tüm imkanlara sahiptim : ilkokuldaydım,daha ne lazım gelsindi ki?

    Şimdi bir yerlerde görsem tanıyamam, koşup sarılamam boynuna ama olur da biri elimden tutup merdivenleri indirise okula giderken, yüzüne hiç bakmadan bilirim o olduğunu ve içimden geçer "çocuk çok ağladı Hakan abi, çocuk çok ağladı"

    YanıtlaSil
  6. Bugün ne oldu biliyor musun?

    Akdeniz benim telefonumu aldı ve ben çok istedim... Dinlemedi beni.

    Yüzleerce telefon yığsınlar önüme ama ben yinede onu isterim... Defalarca dalıp çıktım bulamadım. Kimse bana diyemedi: aklı bir karış...

    O telefon çok gelecek aklıma, ve ben çok isteyeceğim onu!

    YanıtlaSil
  7. bir leyla'm vardı
    tatile giderken otogarda
    kolunun tekini kaybettim düşmüş
    çok ağladım..
    o kadar çok ki
    bir yenisini aldı annem ve babam
    necla koyduk adını
    necla yı hiç sevmedim
    ben hep leylanın eksik kolunun yasını tuttum..

    YanıtlaSil
  8. Benim de vardi oyle bir oyuncagim, uzun sure sakladim sonra verdik cocuklara :)

    YanıtlaSil
  9. Eskiden annelerimiz düşünmezdi ki çocuk ne derece derin hisseder, ne derece etkilenir olaylardan, tavırlardan... o yüzden bana o zamanın şartları fiziken zor gözükse de, ruhsal olarak kolaymış gibi gelir. Biz düşüne düşüne boğuluyoruz detaylarla..

    Sevgiler:)

    YanıtlaSil
  10. Tam bir Bahaeddin Özkişi hikayesi olmuş! (Sait Faik bir,B.Özkişi iki,benim için, ona göre yani:))

    YanıtlaSil
  11. o bebek belki de $imdi o cocugun en vazgecilmezi olacak...

    YanıtlaSil
  12. Her yorum ayrı bir güzellikti. Çok teşekkür ederim. Yoğunum yine yanıt veremedim tek tek.

    YanıtlaSil
  13. ablam bana öğrenciyken yök kredisi ile bir bebek almıştı, en kıymetlimdi... bir çocuk tanıdım sonra hasta, ailesinden uzakta ve hiç oyuncağı olmayan... ona çok değerli bir şey vermek istedim ve bebeğimi verdim... sonra çok özledim bebeğimi, iyi olduğunu, kıymetinin bilindiğini umarak... hala da öyle umuyorum :)

    YanıtlaSil

Siz ne dersiniz?