Alışmalı... ya da!

'Gemi uzaklaştıkça gözden yiten bir kıyıyı seyretmek, bir gizeme kafa yormak gibidir.İşte orada karşınızdadır, güler, somurtur, davetkar, ihtişamlı, acımasızdır ve sıkıcı veya vahşi olsa da suskundur, fısıldarcasına, gel ve keşfet, der.'

Ellerimde çamaşır suyu kokusu. Parmaklarım şişmiş yine. Genel görünüşüme inat parmaklarım sarma gibi görünüyor tombul birer yaprak sarması gibi. Pazar günlerini yorgunluğa rağmen keyifle aktardığım günleri hatırladım. Benzer şeyler yaptığım pazar günlerini. Ne kadar gereksiz bir detay oldu benzer şeyler yaptığım demek. Tıpa tıp aynı şeyler yaptığım demek daha doğru. İda'nın sevdiği paskalyalar, muffinler, benim sevdiğim deterjan kokusu sinmiş temizlikler. Yumuşatıcı kokan çarşaflar. Bekleme anları yaratacak kadar da pervasızdım. Çamaşır makinası sesine kulak kabartıp fırındakileri yakmamayı düşünerek okuduğum benzersiz satırlar.

Bu günlerde yavaş okuyorum. Hem de çok yavaş. Hızlı yaşıyor olmamdan kaynaklı bir yavaşlık bu. Uykudan uyanmakla başlayan koşturmaca ve bir koltukta son bulan karanlık. Gözümü açar açmaz hissettiğim iç burukluğu. Sahi böyle bir kelime var mı şimdi mi uydurdum? 'İç burukluğu' evet evet içimde burukluk var. Planladığım gibi gitmiyor olmasından kaynaklı hayatın. Planlamak mı gerekir bilmem ama tıpkı yatarken hep aynı hizada durması gereken terliklerim gibi hayat. Biri önde diğeri arkada da durmayacak, ters de dönmeyecek. Yan yana ve görmeden ayağıma geçirebileceğim yerde.

Hangi gün hangi gömleği giyineceğimi, bilecek kadar sıralı günlerim. Elime ne geçse üzerime geçirip evden çıktığım günleri özlüyorum.

Aklım mavi kaplı bir ajandanın sayfalarına sıralanmış 'unutma' notları ile dolu. Ajandaya yazmışsam unutmam gerekirdi. Unutsam bu kadar yorulmayacağım ama unutmuyorum.

'Aylaklık yapan bir yolcu, hiçbir tanışıklığım ya da münasebetim olmayan tüm bu adamların arasındaki bir başınalığım, uyuşukça çırpınıp dalgalanan yağlı deniz, kıyının tekdüze ve kasvetli karanlığı beni sanki hazin ve manasız bir kuruntunun yarattığı sıkıntılara itip gerçeklik hissinden uzaklaştırıyordu'

Size de olmaz mı uyumuyorken kopup gitmeler. Olur değil mi? Kopup gitmişken uyumaya çalışmak?

Bir el var sürekli boğazımda gezinen. Zaman zaman parmak uçlarından öptüğüm. Zaman zaman nefessiz bırakan.Biliyorum birkaç gün evden hiç çıkmasam beraber alkışlayacağız. Belki eli elim olacak. Belki boğazımı sıkmayı bırakıp saçımı okşayacak. Yazarken yüzüm kızarıyor. 'Kimseye söyleme sakın' diye tembihlenen bir sırrı uluorta bağırıyormuşum hissinden. Kendimi ele verdikçe büyüyormuş gibi yalnız hissetmem. Kulaktan kulağa yardım istemeliydim belki de. Ya da hiç konuşmadan sadece susmalı sadece susmalı.

Uzaktan bakmalı insanlara, baktıkça hayrete düşmekten vazgeçmeli ve artık alışmalı. Alışmalı alışmalı alışmalı.

Veya bırakıp gitmeli. Gidemiyorsam alışmalı. Alışamıyorsam gitmeli. Ama birini seçmeli.

İtalik Bölümler: Conrad (Karanlığın Yüreği)

Görsel :Javier Perez

Müzik : Burada

ve burada