İnsan'a Dair

Aynı katta oturuyoruz. Bir de gelinleri var. Genç bir kadın ve çalışıyor. Bu kadar detay biliyorum. Bildiğim başka bir şey var o da kendi zillerini bilmeyişi. Kapı numaraları yazıyor tüm zillerde ama kapı numarasını da unutuyor. Geç saatte (bazen 23 gibi) acı acı çalıyor kapı. Bu arada bu acı acı çalma hadisesi ne tuhaftır. Erken çalındığında tatlı gelir geç vakitte çalınca acı acı. Tam dağılmışsın saç baş, kıyafet hatta evde yenmiş fındık fıstık kabuğu öbekleri zır zır zil çalıyor.Bazen hafifçe ama sonra ısrarla. Her defasında 'ayyyy kusura bakmayın yine mi size bastım' evet bize bastın. Bize basmak ne demekse. Dün daha erken saatte zil çaldı. Açtık bir başka kadın ağzının içinde bir şeyler mırıldandı sonra yukarıdan seslenen birine yanıt verdi ' kapıyı açmış şunlar onlarla konuşuyorum' şunlar dediği biz. Kapımız da henüz kapanmamış üstelik biz açmadık kapıyı o açtırdı.

Sabah erken saatte bir teyze çığlık çığlığa iş yerimize geldi.  Masama oturdu. (bağıranları bana gönderiyorlar) Eline mikrofon verseniz bu kadar çıkabilir ses. Sürekli bağırıyor. Sakin olun derdinizi anlatın yardım edelim diyorum. Ne yardımıymış Avrupa böyle değilmiş, Türkiye de insana saygı yokmuş:)) Teyze saydırdıkça saydırıyor. Kimsiniz, problem ne dedikçe kafa atacak gibi bakıyor ve bağırdıkça bağırıyor. Kim olduğunu söyleme zahmetine girdi, problemi söyledi ismi kayıtlarda yok başkası adına olabilir mi diyorum yine bağırıyor. Çay alır mısınız diyorum (bakınız nasıl kibarım) köpükler saçarak bağırıyor. Yakınımızdaki 3 bayiiden birini denedim ismini söyledim bu isimde müşteriniz var mı dedim var dedi elimde telefon teyzeyi gelip alır mısınız? Telefonu kapattım. Avrupalılar hiç böyle değil, Türk halkı kaba anlamadan, dinlemeden bağırıyor ve saygısız dedim. Teyze özür diledi diye düşünen varsa yanılıyorsunuz. Oturtmuşlar kaba bi kızı doğru dürüst konuşmuyormuş:))) ( o ben oluyorum) söylene söylene çıktı.

3 ayrı insandan 3 ayrı öykü ard arda. Dün kahvaltıda İda yine Human Planet izliyordu. Ormanda yaşayan insanları. Hiçbir teknolojik aletle tanışıklığı olmayan, hatta yaşadıkları orman dışında yaşam hakkında fikri dahi olmayan insanları düşündüm. Nasıl bu hale geldiğimizi düşündüm. İnsanın nasıl bu kadar kötü, kaba olabildiğini düşündüm. Düşündüm de ne oldu? Hiççç. Koskoca bir hiç. Dokunduğumuz her şeyi yok ediyoruz, zarar veriyoruz. İçimdeki insan sevgisini yitirmeme çok az kaldı:)

Haftanız güzel geçsin. Sesini yükselterek haklı olduğunu sananlardan uzak....