Değişmiyor bakışları. Kelimeleri artmış yalnızca. Yine bakmıyor, yine gülümsemiyor. Hızla teşekkür etti. Oysa etmesi gereken bendim. Onun sözleri ardına kısık sesle ekledim 'ben teşekkür ederim'
Biraz daha kilo almış. Bileğinde renk renk bileklikler. Biraz daha özenmiş kendine.
Bazı sabahlar o bakkalın önünü süpürüyor ben yanından geçip gidiyorum. Kafasını kaldırmıyor. Kafasını kaldırmayınca görünmediğini düşünüyor. O görünmek istemiyor diye görmüyor seslenmiyorum.
Bu akşam üzeri yine yardım istedi Pınar. Dedi ki ; ' ben burada her gün parça parça yok oluyorum' dedim ki ona ; 'biliyorum biliyorum biliyorum'
Not: Bakkalın Kızı Pınar yazımın ilki burada (tık)
ilkini okumamıştım çok güzeldi... ben de hep bakkal kızı olmayı hayal etmiştim, tek besin kaynağım çikolata olacaktı :) ama pınarı okuyunca... esnaf olmak biraz kapana kısılmak demek, sanırım pınara yansıyan da bu...
YanıtlaSil