Bugünlerde 'iyi gitmiyor hayat' ard arda 'dermansız dert' haberleri. Ne garip, dermanı var diye değil mi onca çaba?
Yine üşüyorum.Hiç konuşmadan, sadece yazarak iletişim kurmanın bir dönemi varsa eğer ben yine o dönemdeyim. Biliyorum sabahın çok erken saatinde kirli kömür rengine bürünmüş yollar geçtiğimdendir bu hal. Belki de 'dün' denen şeyi biriktire biriktire taşımamdan!
Üşüyorum. Okuyorum,susuyorum, yazıyorum. O KADAR........
Görsel: İnternet
Not: Bir de arada ağlıyorum...
derler ya,Allah'tan umut kesilmez diye.
YanıtlaSilkesilmesin umut-larımız.
ama insan herşeye alışıyor.gel zaman - git zaman.
Kesilmiyor. Kesilmemesi için uğraş veriyoruz. Alışmak ! Kimin sözydü hatırlayamadım 'Alışmak, ölümün en küçük ama en sürekli ve en tehlikeli bir parçasıdır.' gibi neyse hatırlayamadım. (bakmayacağım google a)
SilÖyle işte alışıyoruz cidden.
İçim diyor ki Ebru ya yaz... Hatta olmadı ara... bir "şey" söyle herhangi bir "şey"...
YanıtlaSilCanım arkadaşım. Söyledin işte çokk şey.
SilYanımda yöremde insanlar yoksa şimdi arayacaktım.
Oluyor ve hep olacak. Her şey güllük gülistanlık olmayacak hiç bir zaman. Tamam kabul... Peki alışmak, işte o alışmak en zoru, alışamıyorum ben bir türlü. Eminim ki senin gözyaşların da hep bu alışamamaktan...
YanıtlaSil