'İfade etmek, kurtulmanın başlangıcıdır.' (Frida II)

Birkaç gün önce 2. bölümü yazayım demiştim. Fotoğrafını ekleyeyim derken görmediğim bir yazıya rastladım. Kitabın geri kalanından çizdiğim yerleri yazabildiğimce yazmak istiyorum ama sağ elimi çok kullanamıyorum yine.

' Sen yoksun artık ve yitimine yaklaşan, parçalanan kendi bedenim. Hiçbir umuda yer yok artık'

'Ayrımsız, her şeyi yitiriyorum. Hiçliğe gidiyorum.' (sayfa 170)

'Çıldırtıcı bir keder. Artık seni yaralı bir giz gibi içimde taşıyorum. Çevreme bakıyorum. Sessizlik yutuyor beni, eşyalar siliniyor, bacaklarım halsiz. Hiçbir mihenk taşı yok, hiçbir mekan yok. Ben işte bu dağınık maddeyim ve içim sessizlik dolu' (sayfa 171)

'Şeyleri, yaşamı, insanları çok seviyorum. İnsanların ölmesini istemiyorum. Ölümden korkmuyorum fakat yaşamak istiyorum. Ama acıya gelince, hayır, acıya dayanamıyorum' (sayfa 172)

'Hayatta bazı şeylerin sorgulanması gereklidir. İnsan kendini o şeylere göre belirler, sonra bir bakar ki ilerliyor.' (sayfa 204)

'Sevildim...sevildim...sevildim. Yine de yeterince değil, zira insan asla yeterince sevemez, bir ömür buna yetmez.'(sayfa 246)

'Bence insan çoğuldur: Erkekler kadınsallığın izlerini taşır, kadınlardaysa bir erkek öğesi vardır. Ve her ikisi birden içlerinde çocuk öğesini taşırlar.' (sayfa 247)

'İfade etmek, kurtulmanın başlangıcıdır.' (sayfa 262)

'Çıkış yolunun güzel olacağını ve asla geri dönmeyeceğimi umarım' (sayfa 301)

Daha fazla ekleme yapamayacağım sanırım. Atlayarak yazdım. Vaktiniz ve O'na ilginiz varsa alın ve okuyun demekle yetineyim.(geç oldu ama)  

Picasso Diego'ya yazdığı bir mektupta Frida için şunları söylemiş; 'Ne sen ne Derain, ne de ben, Frida Kahlo gibi yüzler çizmeyi bilmiyoruz'

Şuradaki (tık) yazıyı da beğeneceksiniz.