Albert Camus-Mutlu Ölüm

'Özgürlük ve bağımsızlık kaygısı, ancak hala umutla yaşayan bir varlıkta duyulur.' (Sayfa 44)

'Kendimiz olmaya zamanımız yok. Ancak mutlu olmaya zamanımız var.' (Sayfa 56)

'Mutsuzlukta sınısızlık, mutlulukta ölçüsüzlük, bilmiyorum ne desem' (Sayfa 56)

'İçimde acı ve sevincin yol alışını düşündüğüm her seferinde, çaldığım bölümün hepsinin en ciddisi, en yücesi, en coşturucusu olduğunu bilirim.

Zegreus gülümsüyordu.

Yapacak bir şeyiniz var öyleyse?

Mersault şiddetle; kazanmak zorunda olduğum yaşamım var, dedi. İşim başkalarının katlandıkları, benimse dayanmaya çalıştığım şu sekiz saatler' (sayfa 57)

'Bu dünya üzerine bahse girmek, diğerine göre daha iyidir.' (Sayfa 62)

'Yirmi yıldır belli bir mutluluk deneyimim olmadı. Beni yiyip yutan bu yaşamı bütünüyle tanıyamadım; ölümde beni korkutan, yaşamımın bensiz tüketilmiş olduğu yolunda bana getireceği kesinliktir.' (sayfa 62)

'Öyle bir gün geliyor ki, insan olması gerektiği yerde olmak istiyor. Ama kimi kez yaşamak için, intihar etmekten daha çok cesaret gerekiyor. ' (sayfa 68)

'Ne yapıyorsunuz? Hiçbir şeyin hiçbir yerde alıkoyamadığı ve size bağlı kalan bu mutsuz adama kendinizden ve güneşten söz edin.' (Sayfa 87)

'İşsiz güçsüzlük yalnızca ortalama insanlar için öldürücüdür. Çokları ortalama insan olmadıklarını kanıtlayamıyorlardı bile' (sayfa 92)

'İnsan her gün sevincini ele geçirmek zorundaydı' (Sayfa 95)

'İnsan insanın gücünü azaltır. Dünyaysa o gücü dipdiri bırakır.' (Sayfa 96)

'Ancak uçak daha koygun bir yalnızlık duygusu verebilir insana' (Sayfa 111)

'Burada mutluysan, niye gidiyorsun, anlamıyorum' demişti ona Catherine.

'Sevilmek tehlikesini yaşayacaktım küçük Catherine ve bu da benim mutlu olmamı engelleyecekti!' (Sayfa 113)

'Onca bilinçle ardından koştuğu bu yalnızlık, çevresinde oluşunca, kaygı verici geliyordu şimdi.' (Sayfa 115)

'İnan bana büyük acı yoktur, büyük pişmanlıklar, büyük anılar yoktur. Her şey unutulur, büyük aşklar bile. Yaşamda aynı anda hüznün ve coşkunluğun bulunuşu bundandır. Olayları görmenin ancak belli bir yolu vardır ve zaman zaman ortaya çıkar. İşte bunun içindir ki, yaşamında büyük bir aşka, mutsuz bir tutkuya sahip olmuş olmak yine de iyidir. Bu en azından bizi çökerten nedensiz umutsuzluklar için bir korunmadır.' (Sayfa 118-119)

'İnsanlar kendilerinde değişeni çok iyi bilmelerine karşın, dostlarına, ilk ve son olarak, kendi oluşturdukları bir imgeyi yakıştırıyorlar' (sayfa 120)

'Yol alışa bakan biri için tüm yola çıkışlarda acı bir tatlılık vardır.' (Sayfa 122)

'Mutluluk insaniydi, sonsuzluksa gündelik. Her şey küçülmeyi bilmekte, güneşlerin ritmini umudumuzun eğri çizgisine bağlamak yerine, kalbini onlarla düzenlemekteydi'

'Seçmek gerektiğine, istenilenin yapılması gerektiğine ve mutluluğun koşullarının bulunduğuna inanmak yanılgıdır. Önemli olan yalnızca, anlıyorsun ya mutluluk isteğidir, sürekli var olan, kocaman bir tür bilinç.' (Sayfa 131)

'Benim için önemli olan mutluluğun belli bir niteliğidir. Mutluluğu ancak karşıtının desteklediği sürekli ve şiddetli bir karşılaştırma içinde tadabiliyorum. Ya mutluysam?' (sayfa 131)

'Daha uzun ya da kısa süre mutlu yaşanmaz. Mutlu olunur! Ve ölüm de hiçbir şeyi engellemez- o da bir mutluluk kazasıdır bu durumda. ' (Sayfa 132)

'Öyleyse bize en kolay geldiği biçimde yaşamak gerekir.' (Sayfa 134)

'Anlayın beni!... Doğayla yetinmeyecek kadar çok seviyorum yaşamı.' (Sayfa 135)

'Her şey, doğumdan ölüme giden o an içine sığıyor, orada yargılanıyorve kutsanıyor.' (Sayfa 135)

'İnsanın ya çok büyük umutsuzluk içinde yaşaması gerekir ya da çok büyük bir umut içinde. Belki de her ikisinde birden.' (sayfa 135)

'İnsanları hor gördüğünüz olur mu?'

'Kimi zaman'

'Hangi durumlarda?'

Düşündü öbürü;

'Çıkarla, para isteğiyle davranılan bütün durumlarda.' (sayfa 135)

'Ölme korkusu, insanın içindeki yaşayan şeye olan sınırsız bağlanmayı açıklıyordu' (sayfa 146)

'Ve ölüm, boş yere susuzluğunu gidermeye çalışan bir yolcuyu, sonsuzluğa dek sudan yoksun bırakma davranışı gibiydi.' (Sayfa 146)

'Mutluluk, onun olduğu durumdu....' (sayfa 148)