Hüzünlenmek için bahane arıyor değilim. Bir türkü bunun için yeterli biliyorum. Ankaraya yağmur yağmaya başladığı an böyle hissediyorum. Kentlerin insanlara benzeyen simaları var. Bazen allayıp pulladığı bazen yataktan çıkmış gibi kalakaldığı. Gitmek ve gidememek her iksiyle doluyum sözkonusu bu şehir olunca.
Nerede büyüyorsanız orası ta içinize işliyor. Ankara içime işliyor. Hem de hergün, yorgunluğumu kat kat arttırıyorken. Benziyoruz bu şehirle. Bir sokak ötemde kahkahalarını duyuyorum genç kızların. Aceleyle kaşık atılan öğüne dönüşüyorum cılız ışıklarında. Yaşamak için yenilen,yenildiği için zevk alınamayan öğünlere.
Ayaklarını zar zor kaldırıyor saçları da şehir gibi grileşmiş yanım. Her gün bir parça büyütüyor canımdan çok sevdiğimi. O büyürken gidişe bir adım daha yaklaşıyorum.
Ne çok saydım kaldırım taşlarını bilmiyorsun. Kafamı kaldırıp dünyayı görmek istemediğim anlarda. Hepsi duruyor üzerine basa basa yürüyorum artık başım hiç olmadığı kadar dik.
Aldıklarını vermeyen üçkağıtçılar gibisin.
Nerede büyüyorsanız orası ta içinize işliyor. Ankara içime işliyor. Hem de hergün, yorgunluğumu kat kat arttırıyorken. Benziyoruz bu şehirle. Bir sokak ötemde kahkahalarını duyuyorum genç kızların. Aceleyle kaşık atılan öğüne dönüşüyorum cılız ışıklarında. Yaşamak için yenilen,yenildiği için zevk alınamayan öğünlere.
Ayaklarını zar zor kaldırıyor saçları da şehir gibi grileşmiş yanım. Her gün bir parça büyütüyor canımdan çok sevdiğimi. O büyürken gidişe bir adım daha yaklaşıyorum.
Ne çok saydım kaldırım taşlarını bilmiyorsun. Kafamı kaldırıp dünyayı görmek istemediğim anlarda. Hepsi duruyor üzerine basa basa yürüyorum artık başım hiç olmadığı kadar dik.
Aldıklarını vermeyen üçkağıtçılar gibisin.
Şimdi temposu yavaşlamış hayatın, ya da ben yavaşım bilmiyorum. Usul usul dökülüyorsun ayak uçlarıma kaldırmıyorum,
Sen beni kaldırmış mıydın?
Bu şehirden uzak yaşadım senelerce.Geri dönüp geldim.
YanıtlaSilVazgeçilmiyor Ankara.Belki anılar bırakmıyor bizi.
Belki de kaldırım taşları.
Geri dönüyorsun.Hemde hasretle..
Yağmur yağsın..
Severim yağmuru.
hiçbir şehirle gönül bağım olmadı benim. ne onlar beni sindirebildiler içlerine ne de ben onları sindirebildim. o yüzden hayranlıkla bakarım bir şehirden, kendi şehirlerinden, içlerindeki kendileri gibi olmuş şehiden bahsedenlere...
YanıtlaSilben de doğduğum şehre bağımlı gibiyim sanki. küçük de olsa seviyorum burayı. deniz olmayan yerde nefes alamazmışım gibi geliyor.
YanıtlaSilbu arada şarkı harika. bayıldım
Gözlerimi kapadım. Sağım solum sobe dedim. Saklnmayan ebe demeye kalmadan gözlerimi açtığımda ortalık in cin top oynuyordu. Ama ben gittim ilk önce O'nu elimle koymuş gibi saklandığı yerde buldum. Sobeledim. Çünkü saklambaç oynarken benim de saklandığım yerdi orası. Ebeliği değişimli olarak biz ikimiz yapıyorduk. İkimiz de değişimli olarak sobeleniyorduk. Oyun böyle sonsuza kadar devam ediyordu. Diğer çocuklar ise birer figüran gibiydiler...
YanıtlaSilEbrucuğum,
YanıtlaSilNe güzel bir şarkı bu, bayıldım!:))
Hüzün bazen yağmur damlasıyla gelir, bazen ağaç dalı arasından süzülen günışığıyla...
Çabuk geçsin, e mi?
:)
aslında yaşarken farketmiyoruz ama yaşadığımız şehrin tüm duyguları mimiklerimize kadar işleniyor...
YanıtlaSilHayir, hayir kabul etmiyorum artik...
YanıtlaSilDogma, buyume Ankaraliyim...ve 10 senedir Hollanda'da yasiyorum. Arkadaslar, etmeyin, eglemegin..p. Dunyanin bu kosesiyle karsilastirildiginda Ankara gayet aydinlik bir sehir, ha ciddi olabilir o ayri.
Tamam, anliyorum, edebiyat yapmak ve huzunlenmek ister insan ancak bir sehrin de bu kadar ustune gidilmez, yazik yahu. :-) Hem ben kabul etmiyrum gri olmayi, tutkulu insanlariz biz.
Icinde yasayan insanlarin rengi ne ise o olur sehir...
sevgiler... Ben
ankaradan bıkmış, kaçmıştım ama ayrı kaldığım 8 yılın 6 yılını geri dönebilme uğraşlarıyla geçirdim. soğuk ve gri şehir ama bizi büyüten, avutan, yaralarımızı saran şehir aynı zamanda. seviyorum ankara yı...
YanıtlaSilhttp://annekaleminden.blogspot.com/search/label/ankara
Sevgili Pınar giderken yanıma alamayacaklarımla dolu. Zaten ne zaman gitmek istesem daha çok seviyorum.
YanıtlaSilYağmur evet ben de seviyorum yağmuru.
Mayam tam da dediğin gibi ankara benim için.Benzetirim kendimi ona. Bazen gri bazen renk renk.
Küçük Mucizem denizi olan yerde hiç yaşamadım. Hep şehri uluorta yerinden bölmüş gibi gelir ve hangisi benim tarafım bilemem.
YanıtlaSilŞarkı! Bu kadını ve tarzını çok beğeniyorum.
Sevgili Profösör hah işte saklandığım yerde kalan yanlar var bu şehirde. Kimsenin bulmadığı hatta unuttuğu.
Ekmekçim ankara gibi benim hüznüm de:) Geliyor geçiyor sonra tekrar geliyor geçiyor. Burası da öyledir ya gökkuşağı çıkar sonra kapkara sonra yine renk cümbüşü. Çok seviyorum ben çokk.
YanıtlaSilŞarkıyı beğenmenize çok sevindim geçen haftadan beri sık sık dinliyorum ben de. Kalmış listelerden birinde.
Aynen dediğin gibi Meyracığım içimize işliyor her hali.
YanıtlaSilSevgili Adsız çok severim ben ankarayı bazen üstüne üstüne gitsem de.Hem o da benim üzerime çok geldi:)
Anne kaleminden istanbul tutkunları gibi sessiz tutkunları çok değil mi ankaranın da. İlk fırsatta ankara yazına geliyorum.
ankara çok güzeldir. sonbaharı, sokakları, ağaçları, en güzel ankarada batar güneş. evet ankaraya yağmur yakışır.
YanıtlaSilgri ve yağmurlu ankaradan sana selam olsun .))) denizsiz yerde yaşayamam diyen ben neredeyse 20 yıldır ankaradayım
YanıtlaSilnerede ise işin ailen orası senin memleketin oluyor
hele de ilk aşkın, ilk bebeğin O şehirde doğduysa :)))
Şarkı çok güzel.
YanıtlaSilBen de doğduğu yere bağlı olanlardanım ,İzmirim nereye gidersem gideyim onun yeri,havası herşeyi farklı benim için:)
ankara...ismi nezaman gecse ne zaman birinden duysam içim acır ruhum parca parca olur bi ankaralıyı sevdim tüm ömrüm boyunca unuttum dedikçe içime işledi.ben onume baktıkça ayaklarma dolandı.sırf aynı sehirde olmak için giderdim ankarada dostların yanına o ankarada oldğumu bilmezdi hç.bnse onunla aynı havayı solumak için her ay giderdim ankaraya
YanıtlaSilÇok sevdim bu yazını. His olarak değil yalnızca, yazı olarak da çok iyiydi.
YanıtlaSilankara...soğuk , buz gibi , doğallığı az ama şanslı bir şehir...
YanıtlaSilçok duygusalsın bitanem ya, bu duygusallık başımızın belası...
Ebru'cuğum Ankara tuhaf bir büyüsü olan şehir...Biz Ankara'ya tayin olduğumuzda annem 2 sene ağır depresyon geçirdi...Sevememişti Ankara'yı...sonra bir alıştı, bir bağlandı ki sorma...emekli olduktan sonra bile ev alıp Ankara'ya yerleştiler...21 yıldır Ankara'lılar ve başka yerde yaşamayı düşünemiyorlar bile...Ki bu arada hatırlatayım: biz İzmir'liyiz..buna rağmen
YanıtlaSilDeep çok haklısın. Hele bir de benim gözümde:)
YanıtlaSilDoğduğum yer değil doyduğum yer değil mi memleket mavi annem:)
İkiz Annesi izmirliler de bu konuda katı evet. evde biriyle yaşıyorum ya:)
Aryacığım öyle ankara içine içine işliyor insanın. Aşklarıyla da.
Karōshimmm canımsın:)
Öz'üm böyle böyle yok olup gideceğiz be canım:)
Neşelihaller izmirli biri de ankaraya aşık olup kalmışsa çok şey var değil mi bu kentte?
yaşadığımız şehre benziyoruz yada onu kendimize benzetiyoruz..buda olabilir :)
YanıtlaSilAnkara bugün güneşi ve bir o kadarda hava açıktı. O kadar huzur bulduki içim anlatamam. Şehir ve hava da beni hep etkilemiştir.
YanıtlaSil