Uzunharmanlar'da Bir Davetsiz Misafir-Sezgin Kaymaz

'Başı ve sonu olan hikayelerdir beni ilgilendiren... Belki binlerce değişik hayat tarzı, binlerce farklı bakış açısı...belki macera...uyduruk ya da gerçek kişilerin mutlulukları, hüzünleri, hırsları, intikamları, yere sağlamca basışları, hayalleridir belki de beni çeken...milyonlara insanın yaşadığı bir şehrin üstünde, gece vakti kanatlanıp uçtuğunu düşün.

-Buyur?

Düşün sadece... eğer sadece, ışıklar yanık olsa, evlerin içinde olup biteni hem görebilecek, hem de duyabilecek farzet kendini...ama ışıklar yanmıyorsa, gözlerin kulakların kadar sağır, kulakların da gözlerin kadar kör...öyle boşlukta, zifiri karanlıkta uçup gidiyorsun.

Parıldayan gözlerle müdahale etti misafir:

Anlamaya başlıyorum... Yani evlerin içindekileri görüp duyamıyorsan, sadece kendi hayatını yaşıyorsun...bu da boşlukta olmak gibi bir şey.

Çok doğru...sonra birden, altındaki evlerden birinin ışıkları yanıyor...

Artık sadece, kendi hayatını yaşamıyorsun,çünkü, orda olan bitenleri, hem görüp, hem de duyduğun için, paylaşmaya başlıyorsun. Üzüntüleri, sevinçleri, kavgaları...kendini kaptırıveriyorsun. anladın mı?'Hem de nasıl...bir yokluğun içinde kanat çırıpıp giderken, hayatta mı, yoksa ölü müsün, bunu dahi bilmezsin...ne zamanki, başka yaşayanlar gördün, o zaman yaşadığını anlarsın'

&&&

Sezgin KAYMAZ

'Uzunharmanlar'da Bir Davetsiz Misafir'

İletişim Yayınları

Bu kitapla tanışmama neden olan Karōshi  cansın:) Ne diyeyim sana şimdi bilmiyorum ki. Sezgin Kaymaz'ın ilk kitabıymış 'Uzunharmanlar'da Bir Davetsiz Misafir' benim için de ilk oldu ama kesinlikle eminim son olmayacağından. Kitapla ilgili çok fazla ipucu vermeyeceğim. Bazı yerlerinde -kurguda mı hata var dizgide mi yanlış yazılmış- dediğim şeyler vardı. Hatta emin olmak için bitince o sayfaları tekrar bulmayı düşündüm. Ama sonunda onların da kurgunun bir parçası olduğunu anlıyorsunuz. Elimden bırakmak istemedim okurken. Kahramanlara anında simalar yakıştırıp hayatınızda olanlara benzetip sınıflandırabiliyorsunuz. Ama biri var ki adı her geçtiğinde başka bir yüz başka türlü hisler bırakıyor.Leyla...Bir solukta kitabı anlatmaktan korkuyorum. En güzeli okumamışsanız alın ve okuyun derim. Fonda Ankara vardı bir de:)

Leyla şimdi burada geziniyor sanki.

ESE :)