Sayfalar

10.02.2011

Çocuktum ama Çocuğum Olacak Sandım:)

Siz hiç aşık olmak zorunda kaldınız mı? Belki böyle isimlendirmeyi bile başkaları dayattı bilmiyorum net değil oralar.
İlk çocuksanız karambole büyüyorsunuz. Veya annenizle birlikte büyüyorsunuz. Ard arda 4 çocuk olunca da kim ne zaman büyüyor, kiminle büyüyor bilmiyorsunuz bile.
Tek başıma bana ait olan bir odam olmadı. Şanslıydım aslında en azından tek başıma uyuyabildiğim karyolam vardı. (oda yapabilirlerdi belki ama 2 kız olunca aynı odada barındık) Annem hayatı boyunca öğünleri geçiştirmedi. Her zaman evde yemek kokusu vardı. Anne der demez evi dolduran yemek kokuları ile yan yana anmak hayli tuhaf aslında ama öyle.
Birbirine aşık bir çiftti bizimkiler. Aslında tarifini bilmeden yaşadıkları. Her akşam yanağından 'makas alır' 'hatunn bunlar hepp gider kalırız başbaşa' derdi. Bağırmaz, kavga etmezlerdi. Yalnızca bir defa tanık oldum kavgalarına sabaha kadar ağladım 'acaba kimde kalacağım' diye:)
Esnaftı babam küçücük bir kasabada. Herkesin birbirini tanıdığı bir kasabada.
Kız-erkek karışık oyunlar oynardık.
Annem
-.....'nın kızının başına çökmüşler (başına çökmek =tecavüz) kız şimdi hamileymiş perişanlar. Diye anlatırken babama oyun arası kulağımda yer edindi.
Yokuş aşağı çimenlerde kayar yukarı tırmanırken nefes nefese yarışa devam ederdik.
Adı Yasin. Yokuş aşağı tepemden ittirip kaydırıyor beni. Birden bire annemin cümleleri çınlıyor kulağımda.
İşte şimdi ben de hamileyim. Aynanın karşısındayım sürekli karnımı inceliyorum. Sokağa çıkmak,oyun oynamak istemiyorum. Ne de olsa artık anne olacağım:)
Yasin'i göz ucuyla inceliyorum. Çocuğumun babası ya. Sevmeye çalışıyorum. Sevmekle, aşkla ilgili şeyler düşününce aklımda sadece yanaktan alınan makas var. Yasin'e dokunup makas alayım, seveyim onu çocuğumun babası diye düşünüyorum yapamıyorum:)
Haftalarca, hatta belki aylarca ayna karşısında karnıma baktım. Büyümesi gerekirdi diye düşünerek. Karnım büyümedi. Anneme sorsam hamileyim desem! Kimseye soramadan bununla yaşamak çok zordu.
Yasin... Çocukluğuma dair ismi hiç unutulmayan tek kişi. Yüzünü zerre hatırlamadığım çocuğumun babası:)
Ne zaman oğlumu oynarken, konuşurken lafa hiç karışmadan izlesem elimi karnımda gezdiriyorum bazen bilerek bazen bilmeden.

Yanaktan makas alarak aşık olunmazmış meğer.



24 yorum:

  1. Ebru süper ya. hikaye anlatılan aile sanki bizimki gibi. Babam küçük esnaf. annem babamla çalışır ama üç çocuğu da okula yollardı. asla ütüsüz değildi önlüklerimiz. hep örnek öğrenciydik kolalı yakalarla. oysa nefret ederdim ben kolalı yakalardan. çok acıtırdı. asla öğün atlamaz ev leş gibi olmazdı. ne zaman nasıl yapardı annem bilmezdim. annemin kızı asla olamadım.

    YanıtlaSil
  2. Yanda çalan müzik, bu küçük öyküyle bütünleşmiş adeta. İkisi de öyle güzel ve naif ki...
    :)

    YanıtlaSil
  3. Ebrucum,yine döktürmüşsün :) evet yanaktan makasla aşık olunmuyor malesef ..

    YanıtlaSil
  4. Çok hoştu bir yanıyla...
    ... başına çökmüşler!" acıttı biraz. Kimse kimsenin başına çökmesin artık. Ve çocuklar istemesek de nelere tanık oluyorlar değil mi? Ve nasıl etkileniyorlar?
    İyi ki yazdın.

    YanıtlaSil
  5. Keyifle okudum , ne kada masum degil mi :)

    YanıtlaSil
  6. harikasin ebrucum:) ah bu saf cocukluk.. envere hamile oldugumda pinarda karnina bakar, anne benim karnim sissin istemiyorum derdi hep, bebekte istemiyorum diyor.. kizim ancak istersen bebek olur diyorum ama anlatsamda anlamak istemiyor.. habire durmadan istemiyorum diyor, buyusemde...:)))

    YanıtlaSil
  7. ne çok şey var bu hikayede farkında mısın; hüzün var, keyif var, mutluluk var, şaşkınlık var, eğlence var, aşk var, aşk var sanmak var, var da var yani...

    hem hepsi ayrı ayrı hem de hepsi bir...

    YanıtlaSil
  8. haha gülsem mi üzülsem mi bilemedim len:) güzeldi ama çok hoşuma gitti:))))

    YanıtlaSil
  9. ay çok hoş ya ebru süper yazmışsın gülümseyerek okudum :))

    YanıtlaSil
  10. bu kötü günde life is life üzerine bu yazı ilaç oldu:)) bende annesiyle büyüyen şanslı insanlardanım ;)

    YanıtlaSil
  11. Küçük Mucizem aynen ben ve banu (kardeşim) sürekli kolalı dantel yakalarla:) Annem gibi ben de olamadım ama annem eve gelince beğeniyor ara ara hislendiriyor beni:)

    Kırmızı Bandana teşekkür ederim:)

    Ekmekçim o kadar çok ki böyle anılar:)

    BAP olunmuyormuş çok geç anladım:)

    Ballı Lokmam teşekkür ederim:)

    Aysema Hocam çocuk aklımızla nelere takılıp kalabiliyoruz değil mi? Farkında olmadan yaralanıyor farkında olmadan korkuyoruz.

    YanıtlaSil
  12. New York'tan çok masum hakikaten:) Hep gülümseyerek biraz da buruk anlatırım bu hikayeyi:)

    Özlemciğim acaba ne düşünüyor değil mi? Onlar gibi birkaç saniye düşünebilsek ne çok şeyi anlayacağız.

    Mayamm var da var dediğin gibi. Babam var babam yok:(

    Kedim ne anılar var bende:) Çinlileri az görüyor sanıp üzülüyordum gözlerimi yana yana çekiştirip:) Acayip bir çocuktum.

    Dürri Yekta teşekkür ederim:)

    Meyracığım ne yapsak hakları ödenmez değil mi?

    YanıtlaSil
  13. süper olmuş ama gerçekten süper

    YanıtlaSil
  14. Losstime teşekkür ederim:)

    YanıtlaSil
  15. Yüreğe tebessüm ettirdi,yaşamından sözcüklerine düşen anların.Sevgiyle kal...

    YanıtlaSil
  16. Ne guzel bir ani, nede benimsemissin anne olmayi, ben olsam korkardim :)

    YanıtlaSil
  17. harika bir hikaye cikmis ortaya, bayildim, ellerine saglik :)

    YanıtlaSil
  18. :))Oğlumda aynı fikirde zira geçen gün tv de birilerini gördü ve dudaktan öpüştüler,şimdi evlenmek zorundalar değilmi diye bir cümle kurdu:))

    YanıtlaSil
  19. Nehireciğim teşekkür ederim:)

    Taze Annem ben de korktum ama rolüme de çalışmıştım:)

    Profösör çocukluk ne güzel şeymiş.

    A-H teşekkür ederim:)

    Banucuğum öp yakışıklıyı evlenmek zorunda değiller de yoksa benim gibi korkar:)

    YanıtlaSil
  20. Çok keyifliydi. Sona doğru insan ister istemez tebessüm etmeye başlıyor o masum düşünceler sebebiyle.

    Sevgiler.

    YanıtlaSil
  21. K.C.S. hep biz büyüdük ve kirlendi dünya derim ama cidden öyle değil mi? Herşey masumdu eskiden.

    YanıtlaSil

Siz ne dersiniz?