Mim

Kırmızı Çizmeli Kedi, Ebruli Günce ve Zıvanasız mimlemiş beni. 2 ayrı konu aslında ama tek başlıkla halledeyim:) Çocukken olan mim hakkında zaman zaman anlattığım şeyler var. Birini kopyalayacağım diğerleri de link olsa olur mu:) 

Hatırlayacaksınız zaten:)

İlk çocuksanız karambole büyüyorsunuz. Veya annenizle birlikte büyüyorsunuz. Ard arda 4 çocuk olunca da kim ne zaman büyüyor, kiminle büyüyor bilmiyorsunuz bile.
Tek başıma bana ait olan bir odam olmadı. Şanslıydım aslında en azından tek başıma uyuyabildiğim karyolam vardı. (oda yapabilirlerdi belki ama 2 kız olunca aynı odada barındık) Annem hayatı boyunca öğünleri geçiştirmedi. Her zaman evde yemek kokusu vardı. Anne der demez evi dolduran yemek kokuları ile yan yana anmak hayli tuhaf aslında ama öyle.
Birbirine aşık bir çiftti bizimkiler. Aslında tarifini bilmeden yaşadıkları. Her akşam yanağından 'makas alır' 'hatunn bunlar hepp gider kalırız başbaşa' derdi. Bağırmaz, kavga etmezlerdi. Yalnızca bir defa tanık oldum kavgalarına sabaha kadar ağladım 'acaba kimde kalacağım' diye:)
Esnaftı babam küçücük bir kasabada. Herkesin birbirini tanıdığı bir kasabada.
Kız-erkek karışık oyunlar oynardık.
Annem
-.....'nın kızının başına çökmüşler (başına çökmek =tecavüz) kız şimdi hamileymiş perişanlar. Diye anlatırken babama oyun arası kulağımda yer edindi.
Yokuş aşağı çimenlerde kayar yukarı tırmanırken nefes nefese yarışa devam ederdik.
Adı Yasin. Yokuş aşağı tepemden ittirip kaydırıyor beni. Birden bire annemin cümleleri çınlıyor kulağımda.
İşte şimdi ben de hamileyim. Aynanın karşısındayım sürekli karnımı inceliyorum. Sokağa çıkmak,oyun oynamak istemiyorum. Ne de olsa artık anne olacağım:)
Yasin'i göz ucuyla inceliyorum. Çocuğumun babası ya. Sevmeye çalışıyorum. Sevmekle, aşkla ilgili şeyler düşününce aklımda sadece yanaktan alınan makas var. Yasin'e dokunup makas alayım, seveyim onu çocuğumun babası diye düşünüyorum yapamıyorum:)
Haftalarca, hatta belki aylarca ayna karşısında karnıma baktım. Büyümesi gerekirdi diye düşünerek. Karnım büyümedi. Anneme sorsam hamileyim desem! Kimseye soramadan bununla yaşamak çok zordu.
Yasin... Çocukluğuma dair ismi hiç unutulmayan tek kişi. Yüzünü zerre hatırlamadığım çocuğumun babası:)
Ne zaman oğlumu oynarken, konuşurken lafa hiç karışmadan izlesem elimi karnımda gezdiriyorum bazen bilerek bazen bilmeden.

Yanaktan makas alarak aşık olunmazmış meğer.

 ***

İşte böyle ee daha sıkılmadım derseniz çocukken diye başlayan bir hikayem burada 

Biraz hüzünlüce olanı burada  

 Zıvanasız'ın mimi için seçim yapmak oldukça güç. Aslında hiç ama hiç bıkmadığım öyle çok şey var ki.  Aklımda her zaman bir türkü vardır ama haftalarca türkü dinlememiş olurum. Bu sabah yine aynı zevkle dinlediğim şarkıyı eklemek istiyorum. Aslında geceleri çok daha iyi gitse de çok sevdiklerimden biri.