Sayfalar

28.08.2012


Ne kadar uzağa bırakırsam bırakayım benden daha hızlı dönüyor. Ben-den hızlı, bana rağmen!
Gece konuşmayı unutuyorum. Sesimi yitirip sadece yutkunmaya dönüyorken adın, teneke kutularla oynuyor kediler.
Yere değiyor paltoları sokak lambalarının. Elleri ceplerinde uzun uzun uzaklaşan bir gölgeye dönüşüyorsun ve ben sessizim... Sesim olsa 'gitme' derim.
Yazdıklarımı anlasam söze dönüştürüp kulağına fısıldarım.
Anlamıyorum, konuşamıyorum, susamıyorum...kalamıyorum...
Her yanından su sızdıran teneke kutular onlar. Döndükçe boşalan, döndükçe gürültülü bir yalnızlığa yaklaşan.
Bu satte yanlışlıkla çalmaz değil mi kapılar?
 
 
Foto: Ben
 

9 yorum:

  1. :) Değil mi!
    Bir de sesin kendine gelir o kutulardan döne döne...

    YanıtlaSil
  2. belki de en çok bu saatte yanlışlıkla çalar kapılar. neticede sessizsin, kim o deme şansın da yok muydu?

    YanıtlaSil
  3. İstedim çalmasını ama çalmadı ki Cem! Yanlışlıkla oldu dese bile biri ona da razıydım:)

    YanıtlaSil
  4. bir gece ansızın gelebilir belki
    onu bekliyorsan uyumadıysan sevinçten kapında ölebilir hatta...

    YanıtlaSil
  5. ellerin ceplerinde, uzaklaşan bir gölgeye dönüşüyorsun, uzun uzun...Belki de kar yağıyor...

    YanıtlaSil
  6. Hava ayaz mi ayaz ellerim ceplerimde
    Bir türkü tutturmusum duyuyorsun degil mi?
    Çalacak bir kapim yok mutluluga hasretim
    Artik sokaklar benim görüyorsun degil mi?


    hatırlattı.

    YanıtlaSil
  7. Bence hayat değil, an'lar yaşarız.
    Şu "an" eli boş da gelmiş olsa, bir sonraki ân'ın ne gibi hediyeler ile geleceğini bilemeyiz.
    Her an kapı da çalabilir, sen her an bir kapı da çalacak olabilirsin, ne fark eder ki:)
    Sevgilerimle...

    YanıtlaSil
  8. Sen git cal kapiyi o zaman.

    YanıtlaSil

Siz ne dersiniz?