Öpme beni anne!

 

Üzerinde yazıldıkça keyif veren alanlardan biridir benim için ev. Hatta bazı köşeleri diye daha da özel hale getirmek mümkün. İyi geldi birkaç gün dinlenmek. Çok özlemişim evde olmayı. Klasiktir kokuların ev ile beraber anılması. Toz kokmadığı sürece bana evi hatırlatan onlarca koku vardır.  Bu yukarıdaki çiçekler (Atos-portos-aramis) öyle narinler ki. Bakalım uzun ömürlü olabilecekler mi?

Bayramlara özel bir anlam yüklemiyorum. Çocukluğumuzda diye başlayan cümleler de kurmak istemiyorum. Ben daha çok tatili ile alakadarım. Derin donduruculara stoklanan protein ile de alakadar değilim. Birkaç saat önce oradan oraya koşturan bir hayvanı tabakta görmeye tahammül edemediğim zamanlardandır kurban bayramı. Mesela bu saydıklarım dışında sevdiğim şeyler bile oluyor. Mesela eski türk filmlerindeki gibi giyinmiş halde uzanıp tv izlemek büyük keyif. Oysa tatil demek pijamayı çıkartsam mı çıkartmasam mı ikilemine düşmek değil midir? Değildir işte bayramda, nedense çok da fazla gelen giden varmış gibi üst baş düzgün her an siren pardon zil çalacak da millet gelip -uf ev de pismiş, diyecekmiş gibi her geçişte sehpa tozları püf yapılarak yok edilir.

Yok ben bayram temizliği gibi abartılı eylemlere de girmem (heppp temizim ondan) bayramdan evvel pis miydin   diye annemi vaz geçirmeye çalışırım hatta ama başaramadım.

Her neyse seneye bu zamana kadar yetecek etler stoklanmış kavurmalar  yapılmış  ise haydii geçmiş olsun. Ben memnundum hatta bazı ilklere bile imza attık ailece.

Uzun zaman görüşemediğimiz insanlarla görüşebildik, eski dostlarla kahvaltılar yaptık. Çayı masada bırakıp gezdik, yorulduk eve döndük.

Koca (4 gün ne kadar kocamansa) tatilde damağımda tadı kalan bir an var ki 'galiba oluyor bu iş' dedirtti.

Bunca satırı yazmadan önce aslında amacım bu olayı aktarıp çıkmaktı. Karşı komuşumuzun annesinden daha önce söz etmiştim. Sabahları saçlarını tarayan yaşlı teyze hah işte onlara gittik. Yüzünde hep ama hep hüzün gözlerinden yaş aktı akacak gibi duran teyzeye. 6 sene önce 35 yaşında oğlunu kaybetmiş duvarda asılı resmi indirip gösterdiler. Biz onunla ilgili konuşurken iyi duymayan haliyle bizi izleyip ağlıyordu. Kızı konuyu değiştirdi. İnsan ne garip birini ağladığı yerde bırakıp başka bir yere aynı hızla geçebiliyor. Çaylar tazeleniyor, sohbet ediliyor ama teyze iki yana sallanıyor resme bakıyor.

İda başını omzuma yaslamış uyudu uyuyacak arada onunla konuşuyorum. Alnını öptüm kalkacağız birazdan dedim tamam dedi ve yanağına bir öpücük kondurdum. Galiba ben onu yakınımdayken çok fazla öpüyor, dokunuyorum. Bir anda kafasını kaldırıp kulağıma yaklaşıp BENİ ÖPME ANNE  TEYZENİN OĞLU ÖLMÜŞ YA ÇOK ÜZÜLÜR................

Ne diyeceğimi bilemedim. Öpmem dedim.

Eve döndük ve yatağına yatırırken ben seni çok seviyorum iyi bir insan olacaksın dedim. Öyle değil miyim dedi?

Öylesin ben bunu bu akşam bir kez daha anladım ve çok mutluyum dedim.Şimdi öp rahat rahat dedi epey öptüm.

Galiba oluyor..........