Komşu Komşuu

Karikatürle başladımsa komik bir olay değil anlatacağım. Birkaç ay önce tam karşı dairemize yeni kiracılar taşındı. İlk gün sandalye istediler perdeleri takmak için. Biri bedensel engelli, diğeri konuşma güçlüğü çeken 2 erkek. Uzunca bir zaman ses seda yoktu.(Kapımızı çalmıyorlardı) Evde o kadar çok insan var ki her giriş çıkışta başka bir yüzle karşılaşır olduk. İyi akşamlar, günaydın dışında da hiç konuşmuyoruz. Yönetici birkaç kez garip bir ev kaç kişi yaşıyor belli değil dedi biz de kimseye bir zararları yok karışmamalıyız dedik püskürttük yöneticiyi. Binada sanırım bizden daha iyi davranan kimse yok.  Geçen hafta k.validem bizdeyken ve biz işteyken sanırım saat 18 gibi - ekmeğiniz var mı demişler k.validem misafirim demiş kapatmış. Biz eve döndüğümüzde olayı anlattı bakkal, market açık olan bir saatte neden ekmek istediler dedi. Biz de belki de paraları yoktur dedik ve İda ile ekmek gönderdik. Aldılar. Pazar günü zile basan genç bir adam (ilk defa gördüm) -biz karşıda oturuyoruz elektriğimizi kesmişler çocuklar hasta olacak güç kaynağını biraz şarj edebilir miyiz- dedi. Ufo takacaklarmış. Evde yalnızdım. Olur dedim aldım ben mutfakta prize takarken adam yarıya kadar kafayı uzatmış tarif ediyor şu düğmeye basın buraya basın diye. Alet çalışmadı, eşim gelince bakarsınız olur mu dedim peki dedi gitti. Hemen ardından pense var mı diye sormaya geldi. Verdim. Binanın hemen girişindeki elektrik saatlerinin kapağını açmış sanırım kurcalarken üst kat komşulardan birine yakalanmış sesler geliyor binadan. Bizim kapı ev halkından birinin kapısını çaldıkları rahatlıkla çalınır oldu. Sürekli bir şey istiyorlar alakalı alakasız saatlerde. Her defasında veriyoruz. Dün akşam da yine ilk kez gördüğüm çok bakımlı bir kadın daha önce elektrik istemeye gelen :) adamdaki ses tonu ile (acayip ağlamaklı) -doğalgazımız bitti de çocuklar aç kalacak (cümle ardından zaten duygusala bağladığımı hissetti) çorba versem ısıtır mısınız? Anlamadım çorba yapacak mıyım, ısıtacak mıyım dedim ısıtacaksınız dedi. Tamam dedim getirdi tencereyi. Isıttım kapılarını tıklattım yine ilk kez gördüğüm bir başkası kapıyı açtı saol dedi çatt kapattı kapıyı. Isıttım ısıtmasına ama tutumlarında rahatsız edici birşeyler var ki tarif edemedim. Korkuyorum da bir yandan. Bu arada üst kat komşulardan biri ebru yemek mi yaptın verdin dedi yok sadece ısıttım dedim ya bir şey olur da sizin üzerinize atarlarsa dedi kalakaldım. Doğruydu. 4-5 yaşlarında bir kız çocuğu ile ısıtmamı istemişti bir çocuk gördüm evet bir de bebek diyorlar sürekli üşüyecek de aç kalacak da diye :( Eşime dedim ki ya bir şey olur da onlar yemeğimize bir şey kattı filan diye bizim üzerimize atarlarsa! Eşim de yok canım o kadar kötü olamazlar dedi ama o da huzursuz. Eve kafayı uzatıp bakmaları, çok kolayca birşeyler istemeleri, sürekli çocukları kullanarak konuşmaları... Ne bileyim çok korktum. İda bazen gün içerisinde annemden kendi evimize geçiyor. Sakın kimseye kapıyı açma, eve yalnız gitme diye konuştuk ama çocuk da anlamıyor. Neden, nolmuşşş, neden hep bizden bişey istiyorlar sorup duruyor.

Böyle işte.

Biliyorum bu akşam da bir şey isteyecekler.