2 Ergen Bir de Ben :)

Zeytin kızım büyüyor. Büyüdüğünü gözümüzün içine içine de sokuyor üstelik. İlk gün 'ahh yavrum üşümesin yumuşak yumuşak yatsın' diye tahsis ettiğim minderden tepe takla yuvarlanıyordu. İnince de çıkamıyordu. Şimdi oda ısısına göre minderi veya yatağını seçiyor. Bazen oynarken mindere oturalım dersek de burnuyla ittiriyor. Pencere kenarına zıplıyor bir türlü patilerini yerleştiremiyordu şimdi ön patiler mermere yerleşiyor ve sokağı izliyor. 

En önemli sorunumuz enerjisi. Uzun saatler çalışma odası ve balkon arasında kalıyor. Odaya açılan balkon tuvalet alanı. Aslında okuduğum diğer yöntemlere oranla oldukça geniş bir alanda hoplayıp zıplıyor. Alarmı kurmamıza göre şartlanmış durumda. Geldiğimizi ve sanırım evden çıktığımızı da bu sese göre anlıyor. Çiş kaka konusu neredeyse tamamen halloldu çok heyecanlanıp sevinince olduğu yere kaçırdı birkaç defa o da sayılmaz :)

Evde neredeyse hiç halı kalmadı hepsini kaldırdım. Eve gittiğimizde koridor da serbest alan oluyor ve çılgınca koşuyor. Granit zeminde sürekli kayıp düşmesi endişelendiriyor ama kalkıp aynısını yine yapıyor. Isırma konusunda kesin bir ses tonu kullandığım için beni dinliyor ama evdeki diğer ergen İda oynarken biraz fazla abartıyor ve sert seviyor  sürekli ısırıyor. 'anne seni görünce yalıyor sen çıkınca ısırıyor' diyor İda. Hala liderin kim olduğu konusunda kafası karışık ve bu sürünün lideri benim deme sinyalleri ile epey zorluyor. Alman dadı edasıyla olaya el atıyorum o zaman kısmen sakinleşiyor. Terliklerimiz nasibini aldı Zeytinden. Çorap ve terlik gördüğü an yatağına götürüyor ve poların altına saklıyor. Böylece İda'nın çoraplarını kirli sepetine atması eğitimi de veriliyor :) Hangisi daha inatçı derseniz bence İda. 12 yaşa yaklaşıyor ve inanılmaz asi. Ergenlik belirtileri de başladı. Saçıyla oynuyor 'pırasa gibi saç mı olurmuş kalkmıyor önü keseceğim' diye söyleniyor, kılık kıyafet seçiyor. Dersleri sallıyor, söz dinlemiyor. 'Sorumluluk almayacaksan, yardımcı olmayacaksan, dersler kötü giderse zeytin annesinin yanına gidecek' diyoruz ama buna biz bile inanmıyoruz. İda ilgilenmese bile (hala büyük oranda ben ilgileniyorum aslında) zeytin aileden oldu bile.

Zeytin ile yaşantımız değişeli 17 gün oldu sanırım bu süreçte garip bir tempo var ki oturmayı unuttum. Her gün süpürge açılıyor balkondaki gazeteler değişiyor balkon siliniyor sonra oda siliniyor (en az 2 defa) havalandırılıyor. Kuru mama yemekte hala zorlanıyor  poşete koyup daha da küçültmek için uğraşıyorum. Islatıp yumuşatıyorum o bu arada paçama yapışıyor mücade ederken oynamaya başlıyorum derkennn saat 22 oluyor. Biraz dinleneyim dediğimde evin işleri, yemek (ertesi gün için) derken enkaza dönüyorum. Birkaç gündür sanırım yeterince oynatmadık sabahın 4.30'unda uyanıyor ve odadan çıkmak için çabalıyor. Sabah ezanında çıldırıyor. Çıldırmışken alışmasın diye müdahale etmemeye çalışıyoruz ama tabi ki uyuyamıyoruz. Eşim 'biz İda da bile bu kadar uykusuz kalmadık galiba' diyor bazen. Neticede epey yorucu bir işimiş. Bu arada epeyce de kilo aldı.

Neredeyse tanıdığımız herkes bize kızıyor. 'Alışmadan gönderin bunu' dediklerinde canım sıkılıyor. Her türlü zahmetine katlandığımız bir can'ın başka insanlara hiç zararı yokken üstelik bu kadar kolay gözden çıkartılmasına çok üzülüyorum. Neredeyse tüm yaşam alanımızı ona göre düzenlemişken, koşa koşa eve gidiyorken biz bile o kadar söylenmiyoruz.

Ergen oğlumsa her  cümlemize 'haaa, tamam yaaa, yaparız yaa, ezik şarkı o yaaa, daha erken yaa' şeklinde fena halde moral bozucu yanıtlar veriyorken eşim bana ben ona kaş göz işaretleriyle 'sakin ol' diyorken 'hayat yorucu beee' diye en az İda kadar kaykık bir cümleyle günü sonlandırıyoruz........

Dip Not: Köpek eğitimi ile alakalı ne kadar yazı okudum, ne kadar video izledim ben bile unuttum.