Dokunmadan

Nermin Yıldırım'ı 15 gün önce İdefix'in önerisi ile keşfettim. Aslında tavsiyeleri daha çok ciddiye alsam da arka kapak yazıları almak için yeterli oldu. Dokunmadan kitabı da diğeri gibi inanılmaz sürükleyiciydi. Ama bu kitapta sonu beğenmedim. İçerik açısından değil de sanki o ana kadar kitabı yazan başkaydı sona doğru başkası yazmış gibi bir tat bıraktı. Bir anda kahraman değil de yazar konuşmaya başladı o geçişi sevmedim.
Altını çizdiğim çok yer vardı ama birkaçı şöyle;

Bir Kaç Kitap

Uzun yıllar önce okumuştum ama bir gün rüya gördüm ve yeniden okumak istedim. Evde Yurt Yayınları'ndan olan vardı ama kesin biri aldı ve getirmedi yeniden aldım. Açıkcası karmaşık duygularım ALAMUT ile. Okurken birinin 'suikastçileri' mi okuyorsun demesi de ilginçti. Hasan Sabbah'ın oğluna bile ayrıcalık tanımaz halini sevdim. Kararlılığını, azmini. Aslında günümüzdeki örgütlenme biçimine de benzettim İsmailler'in örgütleme şeklini:)