Evlen, askere git, çocuk doğur, kenara para at, büyüklerini ara! Ya da gel, kaçalım?

Bu başlık Fermina Daza ve Mirage için. Bir de kaçıp gitme planını bir kenarda ufak ufak tasarlayanlar için. Benim İngilizce this is a book düzeyinden biraz hallice olduğundan aşağıdaki video size eminim çok daha iyi gelecektir.

Benim için zaman geri sayım aşamasına geldi şairlerin belirlediği yaş baz alınıyorsa. Eğer bu koşulları sizden önce sağlamış olursam bilin ki kapımız evimiz, yaşamımız açık olacak. Kendisine 'Kaçalım mı? Sesin ve ışığın şehirdeki yorucu yapaylığından uzakta bir yerlere…?' diye soran bir çift var bu linkte (TIK) Bizim oğlan bizden önce hazır. Biz onu bırakıp gideriz diyorduk ama sanırım yola bizden önce düşmek isteyecek.

Bir başka linkte ise Fransız fotoğrafçı Antoine Bruy adında bir fotoğrafçı rotasız bir gezide kaçıp gidebilenlerle tanışıyor ve fotoğraflıyor. (TIK) 
'Yıllar yılı sevmediğimiz bir işe gidip gelirken; istemediğimiz okullarda okuyup, “evlen”, “askere git”, “çocuk doğur”, “kenara para at”, “büyüklerini ara” gibi her türlü toplumsal zorunluluğa boyun eğerken bazılarımız bir kaçış hayalini kuramayacak kadar şanssız, belki de yorgun. Bu hayali kurabilenler, kaçmak isteyenler için ise hayat daha zor. Bitmeyen bir arada kalmışlık hali… Halbuki insan olmanın en saf haline dönmeyi istemek kadar doğalı var mı?'

Devam edince de ormanda yaşamayı seçenleri derlediği çalışmasına ulaşıyorsunuz. (TIK) 

Dün akşam üzeri binanın gazını kesmişler. Sepep gaz parasının yatırılmaması. İda'yı anneme bıraktık.  Annem bizim de kalmamız yönünde ısrar etti ama 'zeytin gün boyu yalnız acil eve gitmeliyiz' dedğimizde yine çıldırdı. 'Bir de zeytin çıkardılar' dedi kızdı. Küçük bir elektrik sobasını zeytin üşümesin diye yatağının yanında çalıştırdık acil toplantıya çağrıldı eşim binadan ve gitti. Geç saate kadar da dönmedi. Döndüğünde söylediği ilk şey 'gidelim buralardan' 'gidelim' dedim. Para ödemeyen daireler zaten ısınmaya devam ettiğinden çok da umursamıyormuş. 

Kendinden başka kimseyi düşünmemeyi bizlere dayatan ne bilmiyorum? Yaşam koşulları, kapitalizm, genler? Acaba ağırlıklı hangisi. Ama gittikçe artan bencillik, merhametsizlik, umarsızlık cidden can sıkıcı. Sen aksini öğretiyorsun sokak bambaşka bir gerçek dayatıyor çocuğuna. Sonrası mutsuz bireyler. 

Dertlendim yine, ben şimdi demli bir çayla kendime geleyim. Bir de şarkı olsun.......