Dilenci- Necib Mahfuz

Biraz ara vermiştim Necib Mahfuz okumaya. Hatta Dilenci'ye başlamış bırakmıştım. Yarım bırkamayı sevmiyorum ama ard arda olunca kasveti  ağır geliyordu açıkcası. Tekrar başladım ve biraz önce bitirdim. İş yerinde okumak çok mümkün değil ama bugün biraz da olsa zaman bulabildim. İda yatınca evdeki işler de bitmişse okuyabiliyorum. Güzel bir hafta oldu bu açıdan. Gece çok geç yatıyor çok erken kalkıyoruz. Bir de örgü başlamıştım ama onu elime alamıyorum :) Bileklerim çok ağrıyor tendiniti unutmuştum örgü biraz büyüyünce ağrı dönünce hatırladım. Zaten kendimi oyalamak içindi beklesin ne yapalım.

Dilenci 1950'lerde Kahire'de geçen bir hikayeyi anlatıyor. Gençliğinde şiirle uğraşan ateşli bir devrimci zengin ve ünlü bir avukata dönüşüyor ve orta yaşa geldiğinde de psikolojik bunalımlara düşüyor. Bunalımı hastalık diye adlandırıyor ve ailesini işini her şeyi ihmal ederek aşk oyunlarıyla kendini oyalamaya başlıyor. Bu oyalamalar da iyi gelmiyor ve sorunlar daha da derinleşiyor. Tutuklanan ve onu ele vermeyen arkadaşı 20 yıl sonra cezaevinden çıkıyor ve kahramanın yüzeleşmesi gereken sorunlar da içerisinden çıkılmaz bir hal alıyor.Bu kitap okuduklarım içerinde psikolojik yanı en ağır basan kitabıydı.

'Aslında doktor şimdi'nin dışında bütün zamanlar çekici. Zamana anlam veren bizim yaşam sevgimiz.'

'Can sıkıntısı en duyarlı vicdanı bile vurdumduymaz yapar.'

'Sevin sevgili arkadaşım, gövdem gittikçe sağlığa kavuşurken ben deliliğe yaklaşıyorum. Darısı senin başına.'

'Eskiler sorarlarmış, güneş nereye kayboldu diye. 'Artık soru sormuyoruz ' dedi.

Zeynep bir an güneşe baktıktan sonra, 'ne garip şey sormaya son vermek' diye karşılık verdi.

'İnançlar kendilerini terk edenleri bile ezer.'

'Ben sağırım, o aşk şarkıları söylüyor.'

'Dedim ki bacağımı yalayıp duran kediye: 'Benim buyruğumdur senin sözün. Rahatsız edip duran, engelleyen duygularla dopdolu,çekip gideceğim bu sığınaktan.'

Not: Bazı kitapların kapağında Necip bazılarının kapağında Necib........